هما کاشفی بانویی که شعر، آرامبخش زخمهایش شد
بانویی که شعر، آرامبخش زخمهایش شد
نویسنده: دکتر فردین احمدی مدیر مسئول
#انتشارات_حوزه_مشق
@hoozeyehmashgh_
گاهی خداوند برای ترمیم روح یک انسان، “کلمه” را بر قلبش میتاباند…
و از دل آن کلمه، شاعری متولد میشود؛ زنی از جنس خاک، از تبار آب، که شعر را نه برای چاپ و نامآوری، بلکه برای التیام خود و دیگران میسراید.
هما کاشفی (مرضیه محسنی)، متولد ششم تیرماه ۱۳۵۹ در قم، زنیست که هرگاه نامش را میشنوی، عطر کلمات کلاسیک ایرانی را حس میکنی. او نه صرفاً شاعر، بلکه بانوییست که با غزل و رباعی و چهارپاره، خود را بازآفرید؛ زنی که ادبیات برایش صرفاً واژهبازی نبود، بلکه معبری شد برای عبور از سالهایی که سکوت، تنها همدم دلش بود.
هما کاشفی در جوانی، با علاقهای عمیق به شعر و تاریخ ادبیات ایران رشد یافت؛ اما ازدواج در سن ۱۷ سالگی، وقفهای ۱۱ ساله میان او و رویای سرودن غزل پدید آورد. فاصلهای که اگرچه طولانی بود، اما عطش درونیاش برای ادبیات، خاموش نشد.
پدرش، مردی اهل فضل و ذوق، نخستین چراغ راهش بود. شبهایی که با پدر، بر سر خواندن و تحلیل کتابها چای مینوشیدند، در ذهنش جاودانه شد. و مرگ پدر، زخمی بود عمیق بر جان او؛ زخمی که تنها دارویش، بازگشت به دنیای واژهها بود.
از سال ۱۳۹۰، هما کاشفی بهطور رسمی وارد دنیای شعر شد؛ اما نه با تکلف، بلکه با جرأت.
او با دست بردن به جان واژههای کلاسیک، از غزل و رباعی گرفته تا دلنوشته، جان تازهای به ادبیات زنانهی ایران بخشید. و شاید یکی از مهمترین ویژگیهای او همین باشد: اصالت در فرم و صداقت در محتوا.
آثار او در کتابهای مشترکی چون پنجره شعر زنان امروز ایران، سیگنال قلم و چند اثر دیگر منتشر شده، و اکنون در تدارک چاپ کتاب مستقل غزلیات خویش است.
اما هنر برای هما فقط در نوشتن خلاصه نمیشود. صدایش نیز، پلیست میان شعر و شنونده. او با دکلمههایی از اشعار خود و دیگر شاعران، به واژهها جان تازهای میدهد. صدایی که گویی از اعماق دل برمیخیزد و بر دل مخاطب مینشیند.
او اگرچه در مسیر ادبیات گامهای محکم برداشته، اما همزمان، در میدان علم و عمل نیز حضوری پررنگ دارد:
دانشآموخته کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی و کارشناس رشته آب و خاک،
عضو هیئت اندیشهورز بسیج مهندسین استان قم،
مسئول خواهران بسیج سازمان نظام مهندسی قم،
و مسئول واحد علمی-پژوهشی احیای منابع طبیعی در استان.
او از زنان نادریست که “آب و خاک” را نه فقط از منظر مهندسی، که از زاویهی وجدان ملی مینگرد. دغدغهاش بحران آب ایران است. دغدغهای واقعی، زیستهشده، و ریشهدار در وجودش.
او فرزندی دارد که در رشته مهندسی برق تحصیل میکند و “خانواده”، مرکز ثقل همه تصمیمات اوست. زنبودن، مادر بودن، فرزند یک پدر اهل کتاب بودن و شاعر بودن، در هما کاشفی، به گونهای یکدست و بیادعا به هم گره خوردهاند.
در جهانی که سرشار از فریادهای بیصدای زنان است، صدای هما کاشفی، شفاف، آرام و ریشهدار است؛ نه برای فخرفروشی، که برای نجات روح انسان از بیکلمگی و فراموشی.
او آمده تا بگوید زن میتواند هم مادر باشد، هم مهندس، هم مسئول، هم دکلماتور، و هم شاعری که شبانهروز را با غزل، زنده نگه میدارد.
ادبیات ایران، بیش از هر زمان دیگری به حضور زنانی همچون او نیاز دارد؛ زنانی که نه صرفاً در پی تولید محتوا، که در پی آفرینش معنا هستند.
و ما در انتشارات بینالمللی حوزه مشق، مفتخریم که چنین بانویی را در جمع خانواده بزرگمان معرفی کنیم.
آرزومندیم که بهزودی مجموعه غزلیاتش در قالب کتابی مستقل منتشر شده و بر قفسههای شعر فارسی بدرخشد.
این تنها آغاز راهیست که از دل واژهها میگذرد…
و به قلب انسان ختم میشود.
#هما_کاشفی #مرضیه_محسنی #شاعران_زن #شاعر_ایرانی #غزل_معاصر #زنان_فرهیخته #ادبیات_کلاسیک #دکلمه #انتشارات_حوزه_مشق #زنان_موفق #شاعرانه #قم #غزلسرا #بازدید_میلیونی #معرفی_شاعر #ادبیات_فارسی
