پایتخت شعر ایران

عشق سنگی   آسمان خسته از سکوتی سنگین که راه گلویش را بسته ۰۰۰بغضی ترک خورده پاره می‌کند دامن خاکستری عروس غمگین آسمان را! برگهای زرد سپیدار پیاده رو در اوج صلابت وزیبایی در آغوش باران رقص سقوط می‌کند ۰ دلم می‌خواهد پا به پای آسمان ببارم تا سبک شوم۰ چه بر سر قلبم۰۰۰چشمانم امده؟؟که اینگونه نسبت به جهان اطرافم سنگ شده‌ام؟ چرا چشمه قلبم خشکیده؟ چرا چشمانم نمیبارد؟ چرا دستهایم یخ زده؟ چرا طپش قلبم را حس نمیکنم؟ این من سنگی در آینه کیست؟؟ چرا نمی‌شناسمش؟ چقدر شبیه من است۰۰۰!!! آن من مهربان کو؟؟ ای من از من رنجیده...

رفتی و پشت پنجره ها مانده باورم انگار رفته از تن من، نصف دیگرم عادت نکرده ام به نبودت، گواه من این اشک های یخ زده بر گونه ی ترم در حسرت عبور تو زل می زنم به راه شاید دوباره جلوه کنی در برابرم ای دست نارسیده ترین آرزوی من! برگرد تا به شانه ات ایمان بیاورم عمری سکوت کردم و از من چه مانده جر یک مشت شعر خسته و چشمان بر درم دنیا به کام من نشد آب از سرم گذشت باید از این فضای نفس گیر بگذرم «دیگر رسیده است، زمان رسیدنت» برگرد بی تو جان...

پای تمام خاطراتم در غمت گیر است من آدمی که در حقیقت چشمِ و دل سیر است من وارث مَن های مِنهای تو بودم که دیدم جهانی از غم چشمان تو پیر است همسایه ی کشدار ساعت بی تو، بر دیوار از تیک و تاکِ بی صدای سینه دلگیر است جای تمام بی تو بودن ها ی من زخمیست آذر که باشی ماه روی سینه ات تیر است بی اعتنایی ،اخم، حتی موج لبخندت دیگر درون استخوانم مثل شمشیر است یک زن هنوز اینجا خودش را مرد می داند مردی که پای حرف های اولش گیر است   #فاطمه شایگان...

شعری به نام "ساعت شنی"   در این درگه نا امیدی مانده ام خموش و ساکت؛در پیله خویش. در جستجوی رها شدنم؛اما رهی تحت عنوان آزادی را نمی شناسم. پای حرمت غرور که درمیان باشد؛انتخابم هم اکنون قفس است. صدایم درون حنجره غلغله ای به پا کرده. اما؛ حالیا؛جاری نمی شود بر سر زبانم گله مندند تارهای حنجره؛ ناله هایشان دگر درون سنگ های غار تنهاییم نمی پیچند. مانده ام پایبند به واژه "صبر" اما دلارام من؛ به صبوری من،مخند از غم وشب یلدای پاییز چه می داند بهار؟! ساعت ها رو کوک کردم در انتظار   مبینا منتی  ...

تو، تنها مهمان دل   ای تو، تنها کسی هستی که می‌توانی وارد خلوت دل من شوی درهای دلم به روی همگان بسته شده جز تو که مهمان همیشگی قلبمی هر کس دیگری غریبه‌ای بیش نیست که ورودش به این خلوت ممنوع است تنها تو می‌توانی به اندرون روحم راه یابی و در آن خلوت، همنشین و همراز من باشی پس همواره خوش آمدی و مونس باد ای تنها مسافر سرزمین درونم... درهایم تنها به روی تو گشوده خواهد ماند   زهرا فلاح نژاد       ❤️❤️ روابط عمومی انتشارات بین المللی حوزه مشق https://ketabbaz.hozeyemashgh.ir چاپ انواع کتاب: شعر،داستان،دلنوشته،رمان،زندگینامه،سفرنامه،نمايشنامه،فیلمنامه،...

شهربازی حیوانات   یکی بود یکی نبود غیر از خدا هیچ کس نبود یک دختر بچه که اسمش ثریا بود . ثریا حیواناتش خیلی دوست داشت ، که با خرس و کلاغ به شهربازی رفت. خانواده ثریا خوششون نمی آمد ، که ثریا دست به حیوانات بزند ، می ترسیدن ثریا مریض شود ، اما ثریا به حرف خانواده اش اهمیت نمی‌داد . چون حیوانات خیلی دوست داشت ،حتی بیشتر وقتش با حیواناتش سرگرم بود . همیشه حیوانات رو به شهربازی می برد ، ثریا خیلی حیوان خرس و کلاغ رو دوست داشت همه وقت حواسش به حیوانات بود ....

نغمه ی باران   فریادِ دل از بوی نم و نغمه ی باران آکنده زِ تشویش و غمم لحظه ی باران ایام جوانی زِ کفم رفته ولیکن در خاطر من تازه شود قصه ی باران دانم زِ کجا می‌وزد این بادِ جگر سوز زان روز جدایی نَمِ مستانه ی باران شد نقشِ تو بر دفتر نقاشی من خیس اندوه من و بغضِ تو و شانه ی باران آه از نفسِ سردِ زمستان و غریبی آه از غزل و راضی و افسانه‌ی باران روزی چو بهار آید و پایان جدایی گل می‌کند این غنچه به هنگامه ی باران پروا نکند پروا...

نویسنده خیال داشت در مورد تشنگی بنویسد اما نمی‌دانست کدام تشنگی برای نوشتن می‌تواند بهتر خواننده را با مفهوم اصلی آن آشنا کند. تصمیم گرفت از تشنگی با مفهوم عام شروع کند و بعد اگر قلم، دست و ذهن یاری دهد به نوع دیگرش بپردازد. سپس به دنبال مفهوم تشنگی گشت. آنرا یافت. اینگونه بود تشنگی در لغت به معنای عطش، آرزومندی و اشتیاق است. سپس به واکاوی کلمات پرداخت. پس از همین جا می‌توان گفت کار نویسنده راحت شد، زیرا تشنگی خود معنای جامعی از عطش و اشتیاق را در برداشت. فرد تشنه در عمل برای رفع عطش خود...

با نوشته هایمان چه باید بکنیم؟ بدانیم که چرا می نویسیم گاهی پیش می آید به موضوعی علاقه داشته ایم، و درآن از سرِ سوزن ذوقی هم بی نصیب نبوده ایم، اما بعد از مدتی در لبِ طاقچهِ عادت، رهایش کرده ایم. راهکار این است که بنشینیم و بپرسیم و بنویسیم. چرا می نویسیم؟ آیا نوشتن صرفاً تقلیدی است که می خواهیم آن را هم امتحان کرده باشیم؟ آیا عاشق ظاهر تصاویری شده ایم که فردی در انبوهی از کتابهایش غرق شده است؟ آیا نوشتن را می خواهیم چون کمی حساب و کتاب کرده ایم که از فروش هر کتاب...

به نام ایزد منان صبح روز تابستانی ، از آن روزهایی که به شدت گرم و شرجی بود. ازخواب بیدارشدم. هنوز منگ بودم ، نگاهی به اطرافم کردم، بابی حوصلگی از تخت پایین آمدم . به حیاط رفتم، گل های باغچه از شدت گرما شبیه پیرمردی خموده پژمرده شده بودند . گرما و شرجی بیداد می کرد. آبی به صورتم زدم شاید خواب از سرم بپرد. از گرمای زیاد نتوانستم درحیاط دوام بیاورم. برگشتم. مادر سفره صبحانه را چیده بود. عه مهسا جان بیدارشدی؟ چطور بیرون رفتی که من ندیدمت ؟ با لبخند گفتم :« از کنارت رد شدم. از...