اثری از هنرمند فرهیخته محسن مصلی نژاد _نشر حوزه مشق
بر روی دستانش نشانه ای عجیب اما زیبا داشت گویی این نشانه را علامتی برای ارتباط خاص بینمان میدانست بارها دیده بودم از بقیه پنهانش میکرد روی آن حساس بود چگونه میشود که من تمام دنیای او باشم وقتی هنوز مرا آنگونه نه دیده نه شنیده است مانده ام در برابر این عشق چگونه رفتار کنم چه واکنشی میتواند ذره ای از عطش این لیاقت کم کند کاش بدانم حالا که مرا ناخوانده کرده ای مهمانم و لایق این عشق دیده ای چه کنم که پای به پای که نه اما دست و پا شکسته راه بیایم با این دل...