اثری از بانوی هنرمند معصومه کرمی_انتشارات حوزه مشق
ســایــه بــا ســوزش گــردنــم ،بــا دســت مــحــڪــم روے آن مــیــڪــوبــم پــشــهے لــهشــده را از لــاے انــگــشــتــم پــاڪ مــیــڪــنــم خــمــیــازه مــیــڪــشــم اســتــخــوان فــڪــم گــیــر مــیــڪــنــد بــهتــور پــاره جــلــوے پــنــجــره چــشــم مــیــدوزم ، بــاد تــڪــانــش مــیــدهد بــا دســت آرواره ام را مــیــمــالــم آرام دهانــم را مــیــبــنــدم تــمــام شــب پــشــهها نــیــشــم زدهانــد جــلــوے آیــنــه مــیــایــســتــم مــگــر آیــیــنــه شــڪــل خــود آدم را نــشــان نــمــیــدهد پــس چــرا ایــن آیــنــه لــعــنــتــے جــور دیــگــرے اســت ایــن غــریــبــه در آیــنــه ڪــیــســتــ؟ مــوهاے بــلــنــد درهم فــرورفــتــه و لــبــولــوچــه آویــزانــ، نــه امــروز روز آخــر اســت ســنــگــهایــم را بــا او وا مــیــڪــنــم هر چــه چــیــزے بــه او نــمــیــگــویــم پــرروتــر مــیــشــود چــرا...