اثری از بانوی هنرمند اعظم احمدوند _انتشارات حوزه مشق
دنیا به وسعت دیدمان بود تا لبه ی دیوار پشت بام خدا بیامرزد همسایه را نرده بان چوبی ای ساخت که از سر دیوار بالا می زد ، چشم هایم رو به جهان باز شد..... تو که باشی میشوم خلاق ترین دلداده ی تاریخ با هر لبخندت ، دشتی پُر از پروانه از دلم پر میکشد و دامان سیاه آسمان شهر، میشود زادگاه رویاهایم ، پاک و رنگانگ کوهی پر از سلسله ، انعکاسِ خنده هایم می شود و رودی روان و نا میرا ، گذرگاه نگاهم خلاقیت من، به خُلق تو گره خورده خالق حال خوبم باش... 💎💎💎 چاپ...