پایتخت شعر ایران

غرق غم بود دل نمی‌گرفت آرام گفتمش شرح درد زلیخا وخرابش کردم 🎼🎼🎼🎼🎼 یادم رفت بنویسم. سکوت را دوست دارم اما! سکوت تو تب هردوجهان را هدیه می‌کند به جانم‌ فدای توجان موردی نیست نوش دل بیقرارم . چون تو سکوت میکنم منم سکوت را ... #فرحنازمولایی         از قلم تا جاودانگی... با شما! انتشارات حوزه مشق با عشق به کتاب و باور به استعدادهای این مرز و بوم فعالیت می‌کند. ما به جای ساختن کتاب‌های سطحی، به خلق آثار ماندگار و حمایت از نویسندگان و شاعران عزیزمان افتخار می‌کنیم. هر نقدی که از روی خیرخواهی و...

زنان خیلی باهوشند اقتصاد می دانند و عشق چیزهایی که جهان با آن می چرخد رنج هایشان را دوست دارند بودن را می فهمند و انتظار را بشریت با نو اندیشی آن ها ارتباط دارد اگر به دست مردان کشته نشوند....   زهرا حبیبی         از قلم تا جاودانگی... با شما! انتشارات حوزه مشق با عشق به کتاب و باور به استعدادهای این مرز و بوم فعالیت می‌کند. ما به جای ساختن کتاب‌های سطحی، به خلق آثار ماندگار و حمایت از نویسندگان و شاعران عزیزمان افتخار می‌کنیم. هر نقدی که از روی خیرخواهی و سازندگی باشد، گوش...

تو در پشت پنجره ی فاصله ها قدم می زنی.. و نبض عشقت اینجا در میان قلب من است که در حصار سینه پرتپش می زند... #بهار_رادفر(برگ خزان) •┈••𓋜•🍂✾🍂•𓋜••┈•           از قلم تا جاودانگی... با شما! انتشارات حوزه مشق با عشق به کتاب و باور به استعدادهای این مرز و بوم فعالیت می‌کند. ما به جای ساختن کتاب‌های سطحی، به خلق آثار ماندگار و حمایت از نویسندگان و شاعران عزیزمان افتخار می‌کنیم. هر نقدی که از روی خیرخواهی و سازندگی باشد، گوش جان می‌سپاریم؛و با قدرت به مسیرمان ادامه می‌دهیم. خدمات ما شامل چاپ کتاب‌های شعر،...

مدح حضرت عقیله و العرب زینب کبری سلام الله علیها     شاعر: سید باقر سادات پور من زاده خیرالنّسا فرزند حیدر زینبم اُختُ الحسین و المجتبا فرزند حیدر زینبم فخریم بودور ناز ایلرم زهرا منه اولموش آنا حیدر آتامدور نورحق کلّ جهانه پیشِوا ایکّی گوزوم قارداشلاریم یعنی حسین و مجتبا هر تک تکی همچون آتاکُلِّ جهانه مقتدا منده وسطده کیمیا فرزند حیدر زینبم قوم عربده رسمیدی معلوم اولا اصل و نسب جدیم محمّد،مصطفی پیغمبر از قوم عرب جدّه م خدیجه،فاطمه بنتُ الاسد چوخ با ادب پنج جمادی گلمیشم دنیایه،گِئتدیم من رجب عِمراندا بیر جدّیم خدا فرزند حیدر زینبم من...

پس از سقوط کیف وسایل پزشکی اش را روی پایش گذاشت ، ازشیشه به مزارع گندم که به رنگ طلایی درآمده بودند نگاه میکرد. حواس و افکارش بی گمان دور از مزارع گندم بود . بادو دست تلفن همراهش را گرفته بود مدام به صفحه خاموشش نگاه میکرد. . نگاهی به ساعتش انداخت و سرش را به طرف راننده چرخاند، شلوار کردی زرد رنگ و پیراهن رنگ پریده قهوه ای که حالا دیگر به کرمی تمایل داشت به تن داشت . موهایش ژولیده و چشمانش گودرفته بود ، صورت آفتاب سوخته وخیس عرقش ، هم ازگرمای نزدیک ظهر تیرماه بود...

#خودِ_خود من با خیال خود از خود رهیده ام در اوج آسمان خودی خود رسیده ام چشم از جهان گرفته و در بزم عاشقی غیراز مقام عشق مقامی ندیده ام مدهوش و مست خویشم و نازم به خویش خویش صدنعره در فراق خود از دل کشیده ام دل با خیال خال که خونین جگر شده؟ خطی به دور لعل لب خود کشیده ام جان بر لبم ز خال سیاه لبِ نگار بر خاک نیمه جان خود آخِر خزیده ام شب ترک باده گفته و سرمست دلبرم از خانه تا به کشور خود زان رمیده ام آرام جان ز جانِ خودی...

فکر که میکنم چشمانت مجالم نمی دهند از فکر بیرون میروم شعر نصفه نیمه ام از مغزم می پرد و قلم بی دلیل تمام میشود و دفتر خود را در مشتم مچاله، زباله می کند. از فکرم بیرون رفته ام اما چشمانت در مغزم رژه میرود و اعصابم سیگار می‌کشد؛ دود از چشمم بلند می‌شود! هر جای خانه را که راه می روم" [تو توطئه کرده ای!و من  خلع سلاحم،...! باید حضور تو را در خشت خشتِ خانه زندگی کنم...! چشمانم را که ورق میزنم در دفتر، برگ کرده ای: باید ریشه ء لعنتی ات را از درخت این دفتر...

دستم را بگیر همان دستی که برای تو در خودم خیمه زدم و سایه ام تنها همسایه من شد هنگام پگاه مسیحا ... سوگند یاد کردم که تا پایان دنیا پیرامون خویش دیوار بکشم و آن قدر بمانم تا ایوب اسطوره ها از خواب برخیزد و مدال صبر بر گردنم بیاویزد دستم را بگیر # امیر کافوری         از قلم تا جاودانگی... با شما! انتشارات حوزه مشق با عشق به کتاب و باور به استعدادهای این مرز و بوم فعالیت می‌کند. ما به جای ساختن کتاب‌های سطحی، به خلق آثار ماندگار و حمایت از نویسندگان و شاعران...

گاهی فکر میکنم کاش کسی بود که می گفت عشق برای تو بد است لیلایی ات را پریشان می کند مجنون که شوی باید تا آخر عمر با اندوهی عظیم و نهفته کنار بیایی نه تفسیر و دلیل به کارت می آید،نه لبخندهای خشک شده روی خط های لبت.. کاش کسی بود که کودک قلبم را تنبیه می کرد به وقت پا کوبیدن های پیاپی برای خواستن... کاش کسی گوش احساسم را می کشید که نرود پی قید و بندهای عاشقی... ولی می شناسم خود را همان دختر لجباز همیشه همان ایستاده بر خواسته خود ... همیشه فکر می کنم...

در رهت مانده است چشمان تَرم تا بیایی ناز باران می خرم ازدرودیوارخانه خسته ام اشک را در شعر خود می پرورم پنجره را می گشایم نیمه شب تا بدانی بی تو کم می آورم می نویسم خاطرات خویش را جای او خالیست لای دفترم زندگی را اشک می ریزم مگر گم شود بغض سکوت از حنجرم کاش برگردی ببینی عشق را لابه لای اشک های پرپرم هم برایت فرش گل گسترده ام هم نمازشکر خواندم درحرم جان فدایت می کنم درروزوصل می گشایم بر سرت بال و پرم #فاطمه_محمدحسن "بدری" 98/9/14             از قلم...