اثری از بانوی هنرمند لیلا اسدی_نشر حوزه مشق
آدمک صبر بکن ، چادر ِحوا مانده پشت ِ فردوس برین وسوسه ای جا مانده خنده از درد ِ یتیمی شده افسرده و زار آخرین دلخوشی اش در رگ ِ دنیا مانده منم آن شاعر ِ ناچیز که شعر و غزلش روی ِ سنجاق ِسرِ دخترکی جا مانده اگر آن آینه در دامن دیوار شکست پس چرا در هوس ِ یک بغل و ها مانده ؟ دلکم دخترکی ساده ، که بعد از وصلت آبرویش ، کف ِ دستان ِ تشک ، وا مانده فصل کوچ است ، حواصیل مرا گم نکنید جفت ِ او کُنج ِ سرابی ، تک...