اثری از بانوی هنرمند مرضیه نیکویی_نشر حوزه مشق
مرثیه هنوز مرثیه خوانم، خودم برای خودم پـُرم ز شـوق نگفتن، در انزوای خودم مگر که مرگ بخواند مرا که غیر از این نمی شوم سر مویی رها ز جای خودم ز دوست شکوه نکردم، چنان که آخر کار وفا نمودم و ماندم، خودم به پای خودم هزار لاله‌ی خونین جگر عطش دارم هزار تشنه به رگهای سرخ نای خودم اگر بناست که عاشق، بمیرد از غم و درد چه بهترست که اوّل، شوم فـدای خودم بخوان قناری عاشق، دگر مجالی نیست تو بر مزار من اینک، ز شعرهای خودم از این فراز غــزل، بشنوند اهــل هـنر هنوز مرثیه خوانم،...
