غزل دل خانه غم
سایبان غم نهاده سایه اش را بر سرم
آتشی شعله کشیده ،این چنین خاکسترم
بس که غم خورده دلم از روزگار
خون چکیده از دل وُ چشم ترم
چشمه سار دل شده ،خالی ز شادی وسُرور
غم شده هم بستر روح وروان وپیکرم
دل شده هم صحبت مجنون بی لیلی من
شب شده یارم در این ایام که من بی یاورم
ساحل قلبم شده جایی برای غصه ها
رنگ غم بگرفته و آوای غم بر باورم(پیکرم)

سیما حدادیان نائینی
اصفهان