قلم شما

اثری از بانوی هنرمند معصومه کرمی_انتشارات حوزه مشق

ســایــه

بــا ســوزش گــردنــم ،بــا دســت مــحــڪــم روے آن مــیــ‌ڪــوبــم پــشــه‌ے لــه‌شــده را از لــاے انــگــشــتــم پــاڪ مــیــ‌ڪــنــم خــمــیــازه مــیــ‌ڪــشــم اســتــخــوان فــڪــم گــیــر مــیــ‌ڪــنــد بــه‌تــور پــاره جــلــوے پــنــجــره چــشــم مــیــدوزم ، بــاد تــڪــانــش مــیــ‌دهد بــا دســت آرواره ام را مــیــ‌مــالــم آرام دهانــم را مــیــ‌بــنــدم تــمــام شــب پــشــه‌ها نــیــشــم زده‌انــد جــلــوے آیــنــه مــیــ‌ایــســتــم مــگــر آیــیــنــه شــڪــل خــود آدم را نــشــان نــمــیــ‌دهد پــس چــرا ایــن آیــنــه لــعــنــتــے جــور دیــگــرے اســت ایــن غــریــبــه در آیــنــه ڪــیــســتــ؟ مــوهاے بــلــنــد درهم فــرورفــتــه و لــبــ‌ولــوچــه آویــزانــ، نــه امــروز روز آخــر اســت ســنــگــ‌هایــم را بــا او وا مــیــ‌ڪــنــم هر چــه چــیــزے بــه او نــمــیــ‌گــویــم پــرروتــر مــیــ‌شــود چــرا هرجــا مــیــ‌روم دنــبــالــم مــیــ‌آیــد غــریــبــه‌ے تــوے آیــنــه بــرایــم شــڪــلــڪ درمــیــ‌آورد و مــیــ‌خــنــدد بــاشــه تــوهم بــه مــن بــخــنــد جــلــوے آیــنــه عــروســڪــے ڪــه بــراے تــولــد روژان خــریــده بــودم بــه مــن چــشــمــڪ مــیــ‌زنــد روے آن ڪــلــے تــار عــنــڪــبــوت اســت بــا چــشــم تــار عــنــڪــبــوت را دنــبــال مــیــ‌ڪــنــم روے آیــنــه چــشــمــم بــه دســتــ‌وپــاے ڪــج و ڪــولــه‌اش مــیــ‌افــتــد، صــبــر ڪــن لــعــنــتــے ،خــانــه‌ے مــن اســت یــا تــو همــه‌جــاے خــانــه‌ام تــار درســت ڪــردے الــان هم راحــت روے تــارت در آیــنــه تــاب مــیــ‌خــورے پــررو زیــادے احــســاس راحــتــے نــمــیــ‌ڪــنــیــ؟ مــشــت گــره ڪــرده‌ام را رویــش مــیــ‌ڪــوبــم غــریــبــه‌ے تــوے آیــنــه هزار تــا مــیــ‌شــود خــون عــنــڪــبــوت از دســتــم روے زمــیــن مــیــ‌ریــزد غــریــبــه‌ے تــوے آیــنــه هزار تــڪــه شــڪــلــڪ درمــیــ‌آورد، مــیــ‌خــنــدد ،قــهقــهه مــیــ‌زنــد لــگــدے روے آن مــیــ‌ڪــوبــم پــاهایــم روے خــرده آیــنــه ریــتــم گــرفــتــه بــا صــداے رعــدوبــرق از اتــاق بــیــرون مــیــ‌پــرم دیــرم شــده بــایــد بــروم امــروز تــڪــلــیــفــم را بــا او روشــن مــیــ‌ڪــنــم چــرا همــه‌جــا دنــبــالــم مــیــ‌آیــد ازدر خــانــه بــیــرون مــیــ‌آیــم آســمــان هم تــڪــلــیــفــش را نــمــیــ‌دانــد خــورشــیــد مــســتــقــیــم مــیــ‌تــابــد بــه پــشــت ســرم نــگــاه ڪــنــم همــراهم اســت داد مــیــ‌زنــم چــے مــیــ‌خــواے از مــنــ، پــولــے تــو بــســاطــم نــیــســتــ، بــیــا ایــن ڪــف دســتــم مــو نــداره بــڪــنــ. دارونــدارم و بــردنــد تــازه فــریــبــا هم روژان رو بــرده، ســربــه‌ســر مــن نــذار دســت از ســرم بــردار بــرو از طــرف هر ڪــه تــعــقــیــبــم مــیــ‌ڪــنــے بــگــو ڪــه چــیــزے نــدارم پــا تــنــد مــیــ‌ڪــنــم ا و هم تــنــدتــر مــیــ‌آیــد ،بــا خــودم مــیــ‌گــویــم فــهمــیــده‌ ڪــه مــن آســ‌وپــاســم دیــگــر دنــبــالــم نــمــیــ‌آیــد حــس مــیــ‌ڪــنــم عــضــلــات ڪــنــار دهانــم ڪــش مــیــ‌آیــنــد بــرمــیــ‌گــردم بــازهم هســت مــیــ‌دوم ،بــه پــشــتــم نــگــاه مــیــ‌ڪــنــم او هم مــیــ‌دود نــفــســ‌نــفــس مــیــ‌زنــمــ، تــنــم بــه ســایــه‌هاے اطــرافــم مــیــ‌خــورد عــضــلــات صــورتــم مــنــقــبــض مــیــ‌شــود بــه پــارڪ مــیــ‌رســم از لــاے شــمــشــادها رد مــیــ‌شــوم روے چــمــنــ‌ مــیــ‌خــوابــم خــورشــیــد چــشــمــم را مــیــ‌زنــد چــشــمــم را مــیــ‌بــنــدمــ. عــرق مــیــ‌ریــزمــ، ابــرے جــلــوے خــورشــیــد را مــیــ‌گــیــرد ســایــه مــیــ‌شــود.، بــه آســمــان نــگــاه ڪــنــم ابــر جــلــوے خــورشــیــد شــبــیــه بــاب اســفــنــجــے شــده روژان ڪــارتــون اش را خــیــلــے دوســت داشــت بــاب اســفــنــجــے بــه‌طــرف جــلــو مــیــ‌رود دوبــاره نــور چــشــمــم را مــیــ‌زنــد بــه پــهلــویــم نــگــاه مــیــ‌ڪــنــم او هم روے چــمــن خــوابــیــد آرام مــیــ‌گــویــم تــو ڪــه

 

همــه‌جــا بــا مــن بــیــایــے مــیــ‌دانــے الــان روژانــم ڪــجــاســت ؟جــواب نــمــیــ‌دهد بــاز هوا ابــرے مــیــ‌شــود. زل مــیــ‌زنــم بــه ابــرها انــگــار تــرافــیــڪ شــده صــداے بــوق مــاشــیــنــ‌ها اعــصــابــم را بــه‌هم مــیــ‌زنــد ابــرها شــبــیــه مــاشــیــن شــده‌انــد، آره خــودشــه و مــاشــیــن مــنــه اونــم روژانــه داره دســت تــڪــون مــیــ‌ده فــریــبــا هم جــلــو نــشــســتــه اونــم خــودمــم فــریــبــا داد نــزن ســرمــ، تــقــصــیــر مــن نــبــود ،بــاشــه قــبــول اعــتــمــاد بــے جــاڪــردم الــان بــایــد چــیــ‌ڪــار ڪــنــم بــا داد زدن تــو چــیــز ے درســت مــیــ‌شــه، مــنــم بــلــدم داد بــزنــم حــال چــرا جــیــغ مــیــ‌ڪــشــیــ؟ گــاز نــدمــ، گــاز مــیــ‌دم تــا دیــگــه ســر مــن داد نــزنــے تــا آخــر پــایــم را روے پــدال فــشــار مــیــ‌دهم صــداے گــریــه روژان بــیــشــتــر اعــصــابــم را بــه‌هم مــیــ‌ریــزد چــشــمــم ســیــاهے مــیــ‌رود ابــرها بــه‌هم مــیــ‌خــورنــد و تــڪــه‌تــڪــه مــیــ‌شــونــد قــطــره‌هاے بــاران را از روے صــورتــم پــاڪ مــیــ‌ڪــنــم خــون روژان بــا بــاران روے صــورتــم ریــخــتــه بــا دســت پــاڪــش مــیــ‌ڪــنــم بــا خــون عــنــڪــبــوت روے دســتــم خــشــڪ مــیــ‌شــود بــه پــهلــویــم نــگــاه مــیــ‌ڪــنــم هنــوز آنــ‌جــاســت مــیــ‌دانــے چــنــد وقــت اســت مــن روژان را نــدیــده‌ام شــروع بــه شــمــردن انــگــشــتــان دســتــم مــیــ‌ڪــنــم ڪــم مــیــ‌آیــد انــگــشــتــان پــایــم را هم مــیــ‌شــمــرم بــازهم ڪــم اســت نــیــمــ‌خــیــز مــیــ‌شــوم چــمــن را مــشــت مــے ڪــنــم و بــا شــدت از زمــیــن مــیــ‌ڪــنــم دانــه بــه دانــه روز‌ها را بــا چــمــن ڪــنــار مــیــ‌گــذارم ڪــوه ســبــزے درســت ڪــرده ام ڪــلــاغــے روے ڪــوه ســبــزم مــیــ‌نــشــیــنــد داد مــیــ‌زنــمــ، هوے بــا تــوام پــاشــو بــرو جــاے دیــگــه بــشــیــنــ. نــڪــنــه خــبــر از روژان بــرام آوردیــ؟ چــے شــده؟ ڪــلــاغ دروغــ‌گــو، حــال روژان خــوبــه زیــبــا مــواظــبــشــه. نــه اون ســالــمــه دســتــم را روے زمــیــن مــیــ‌گــردانــم ســنــگــے پــیــدا ڪــنــم بــه طــرف ڪــلــاغ ســیــاه فــضــول پــرتــاب مــیــ‌ڪــنــمــ، بــه بــالــش مــیــ‌خــورد بــالــ‌بــال مــیــ‌زنــد حــیــف ڪــه فــرار ڪــرد وگــرنــه مــیــ‌دانــســتــم چــه بــلــایــے ســرش بــیــاورم ڪــوه ســبــزم را خــراب ڪــرده ،چــمــنــ‌ها پــخــش شــده‌انــد روے زمــیــنــ.
هے بــا تــوام تــو ڪــه همــه‌جــا بــا مــنــیــ، تــو ڪــه حــرفــ‌هاے ڪــلــاغ رو بــاور نــڪــردے .ســاڪــت نــگــاهم مــیــ‌ڪــنــد از نــگــاهش مــیــ‌تــرســمــ، مــیــ‌لــرزم بــلــنــد مــیــ‌شــوم ،مــیــ‌دوم او هم دنــبــالــم اســت داد مــیــ‌زنــد، تــو ڪــشــتــیــش گــوشــ‌هایــم را مــیــ‌گــیــرم ،نــه دروغــه، دروغــه ،روژان حــالــش خــوبــه اون زنــده اســتــ. وســط چــهارراه ایــســتــاده‌ام ،مــاشــیــنــ‌ها بــوق مــیــ‌زنــنــد، یــقــه‌اش را مــیــ‌گــیــرمــ، اصــلــا چــرا دنــبــال مــن مــیــ‌آیــے بــا او درگــیــر مــیــ‌شــومــ، ســنــگــے بــرمــیــ‌دارم او هم ســنــگــے بــرداشــتــه ،بــا صــداے آژیــر آمــبــولــانــس بــه دوروبــرم نــگــاه مــیــ‌ڪــنــم ،چــقــدر آدم دور مــا جــمــع شــده‌انــد ،داد مــیــ‌زنــمــ، مــگــر دعــوا تــمــاشــا دارد؟ ســنــگ را بــه طــرفــش پــرتــاب مــیــ‌ڪــنــمــ. دو نــفــر زیــر بــغــلــم را مــیــ‌گــیــرنــد و بــه‌طــرف آمــبــولــانــس مــیــ‌بــرنــدم فــڪــر ڪــنــم ســنــگ او بــزرگــ‌تــر بــود. چــشــمــانــم ســیــاهے مــیــ‌رود روے بــرانــڪــار مــیــ‌خــوابــانــنــدم در آمــبــولــانــس را مــیــ‌بــنــدنــد صــداے همــهمــه‌ے مــردم آرامــ‌تــر مــیــ‌شــود، بــیــچــاره دیــوانــه شــده .

مــعــصــومــه ڪــرمــیــ*

 

 

 

 

❤️❤️

روابط عمومی انتشارات بین المللی حوزه مشق

https://ketabbaz.hozeyemashgh.ir

چاپ انواع کتاب: شعر،داستان،دلنوشته،رمان،زندگینامه،سفرنامه،نمايشنامه،فیلمنامه، تبدیل جزوات اساتید،مربیان، معلمان و دانشجویان به کتاب تبدیل پایان نامه کارشناسی ارشد به کتاب  تبدیل رساله دکتری به کتاب  مشاوره، نگارش و تدوین پایان نامه و رساله در رشته های علوم انسانی و اسلامی استخراج مقاله از پایان نامه و اکسپت مقاله  انجام طراحی جلد و صفحه آرایی در بالاترین کیفیت  ویراستاری حرفه ای کتاب   همین الان به کارشناسان حوزه مشق پیام بدهید.   ۰۹۱۹۱۵۷۰۹۳۶  ۰۹۳۹۳۳۵۳۰۰۹

 

Author Image
فردین احمدی

2 thoughts on “اثری از بانوی هنرمند معصومه کرمی_انتشارات حوزه مشق

  1. داستان خیلی قشنگی بود،از خواندنش لذت بردم،با آرزوی موفقیت برای نویسنده عزیز

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *