پایتخت شعر ایران

تو مثل شعر سپیدی، ولی غزل شده‌ای میان بیت دلم، واژه‌ی بدل شده‌ای تو از نگاهت آرامشِ زمین جاری‌ست نسیمِ صبح شدی، تازه در اصل شده‌ای لبت ترانه‌ی باران، نگاه تو خورشید به قلبِ خسته‌ی من، نوری از اَزل شده‌ای دل از تو گفت ولی واژه‌ها کم آوردند تو آنقدر زیبایی که فارغ از مثل شده‌ای چنان شکفتی و گل‌ها به حیرت افتادند تو دختری، نه! تو افسانه‌ی عمل شده‌ای بدون نام تو، دنیا چه شعر بی‌وزنی‌ست تو ضربِ آهنگ عشقی، خودِ غزل شده‌ای «کیمیارضازاده‌بروجنی»       از قلم تا جاودانگی... با شما! انتشارات حوزه مشق با عشق به...