پایتخت شعر ایران

وقتی ازتو مینویسم آسمان تمام قدلبخندمیزند ماه می‌رقصد دفترم لبریز ازعطرت میشود قلم گل می‌کارد روحم پژواک درد رادوره می‌کند ونگاهم شعرمینوشد وخورشید عشق رامیبارد دردلم.   درکوی تونشسته ام به انتظار عاشق شده ام به نگاهت یار قلبم چوماهی تنگ بلورشد که میشکند به یک غمزه ی نگار وقتی رها میکنی مرادرمسیر باد دلتنگ میشوم ازغمت دراین دیار شاعر میشوم وقتی ک پیش توام بارفتنت گم میشوم درغبار غربت نشین خاک درت منم وشکستی قلب مرابه اختیار اندوه مرا آیه آیه بخوان کوتاه نمیام ازاین عشق ماندگار.     رهامیشوم چون موی تودرباد شبیه دردم ومیکنم ازفراغت سینه چاک...