پایتخت شعر ایران

دو شعر از کاترین استریسیک (انتشارات حوزه مشق)     “در هراکلیون با کفشدوزک ها بیدار می شوم”   آرام گرفته ام از درمان دردم زین پس در شادیِ محض خوشبختی مرا در برگرفته پس ازین پیراهنی از کشف دوزک ها مرا پوشانده عطرِ نمکیِ زیتون ها طبیعتِ من است پس ازین وتمام این یعنی فراگرفتن و گستردن، یعنی دهانی زیبا و میخکی   دارم تاثیرِ سایبانی را می گذارم، با لکه هایی سیاه پس ازین اندوه من! باورم کن وقتی که می گویم در جستجوی خودم هستم و بوسه ای که ممکن است پس ازین سلسله ای خواهم بود...