پایتخت شعر ایران

جام های خالی از می قلب تنهای شماست عصر یخبندان دل ها سوزو سرمای شماست می‌کشد دست نوازش بر دلت دستان مرگ مرگ دل در گور تن مانند حالای شماست این همه پبغمبرو آئین ومذهب پس چرا می‌کند بیداد الحاد این الفبای شماست خالی از رویا من و خالی تراز رویا تویی مرگ رویاهایتان بر گردن و پای شماست پر شداز نخوت درون سینه ی بیمارتان ناله و افغان  ، نشان از آه در نای شماست با غرورت سد راه عشق بر قلبت شدی بی نشان از قیس مانده آنکه لیلای شماست خون چکید از باور دل ، همدلی افسانه...