پایتخت شعر ایران

.... شبی با یار در خلوت مرا عیش ِ نهانی بود درآن شب گفتگویم با خدا راز  ِ نهانی بود گرفتم تا سحر دامان  او  ، یارب گواهی تو که وصف عشق من با او زبانزد بود، جهانی بود تمام شب دل ساده خیالش بود وصل یار نبودش بر سر یاری ، شبی غمگین چه سانی بود دوچشمانش چو یاقوتی سیه بین صدف بود و رُخش مانند ماه ِ چارده ، بس نور فشانی بود نکرده هیچ  دعاهایم  اثر  بر  آن  دل سنگش نبوده بر دلش مهر ی ، بگو آخر چه ًفانی ً بود دل من شب نشین خانه...