پایتخت شعر ایران

https://ketabbaz.hozeyemashgh.ir   پایانی سپید سمانه:علی! کاش اجازه می دادند تو هم می اومدی داخل مطب! اون وقت صدای قلب کوچولوش و می شنیدی! دست وپای فنقلیشو می دیدی! خیلی حس خوبیه! خیلی خوبه! اصلاقابل توصیف نیست. علی با چشمانی سراسر شوق ولی با حسرت گفت: خوش به حال ماماناست دیگه! شنیدن اولین آهنگ زندگی بچه شون،دیدنشون،بغل کردنشون،بوییدن وبوسیدنشون. ای بد جنس! چرا از سختی هاش نمی گی؟ آخ چقدر این سالها از این و اون زخم زبون وحرف وحدیث شنیدم.   حرف های مردم خانم ملکی چند سال ازدواج کردین؟... بچه دوست ندارین؟...مشکل از تو هست یا همسرت؟...من یک دکتر...