پایتخت شعر ایران

دوسه روزی که نسیم‌جان وزیدن نگرفت مرغ  احوال  دلم  میل  پریدن‌  نگرفت سوت و کور آنکه سرای دل دیوانه ی ما در پگاهان هوسم پرده دریدن‌ نگرفت روز ها بهر چه من پرسه زدم، راه چه بود؟ شب اگر ماه نشد ، ستاره چیدن نگرفت بی حضورش  می  انگور  موثر  نشده گل فروش آمد و دل شوق خریدن نگرفت می‌روم تا سر کویش  نکند  رنجور است نی لبک بر لب و  لب، تاب دمیدن نگرفت به تب گیس بلندش،  سر آن خانه شدم بی حیا چشم من آن اذن به دیدن نگرفت پی آن خال لبش عاشق و‌ مستانه سرم...