پایتخت شعر ایران

همیشه بر این عقیده بودم که اتفاق‌های درست در مسیر زندگی، در زمان مناسب برای انسان رخ می‌دهد. در لحظه‌ای که تمام توانایی و ذات وجودی انسان پذیرای تحول و پیشرفت است. مثل همه‌ی اهالی شعر و واژه و خلقت زیبایی، که سرنوشتشان با قلم عجین شده، من کمترین نیز دوران طلایی ابتدایی و متوسطه‌ را به شوق زنگ انشا و تشویق مدرسه و اداره‌ی آموزش و پرورش منطقه طی کردم.  بنا به شرایط و قانون آن زمان تاهل باعث شد دبیرستان را به صورت شبانه بخوانم. مادر شدن را به ادامه‌ی تحصیل آکادمیک ارجحیت دادم ولی هیچ وقت از...