پایتخت شعر ایران

به رسم یادگار همین روزها، چندین سال عقب‌تر... از الفبای درونم تا ثریای برون از نگاه ملکوتی تا بلندای سرور همه را پیمودم من سلوکی به درازای زمانم کردم من... من گمشده راه شقایق بودم من صداقت عمق دقایق بودم من حنجره درد در سکوت دیوارها من نگاه تو در انعکاس شب‌ها بودم من پنجره نور من راز نهانی بودم بگذریم، که من خودم چند جلدی حرف نا‌شنیده‌ای بودم. 📌📌📌 گرمی دستانت قلب یخی‌ام را زنده کرد تو، معجزه ناب من التیام‌بخش دردهایم نامت سرآغاز من است تمام من سهم تو ای تکیه‌گاه من جانم فدای تو شیرینی سخنم از...

متواری هستم یک فراری از خاطره‌ها خسته در پس پستوی کهنسال جهان. سرشناسی تنها به گرفتاری تاخیر زمان. بی‌کس، ملتهب و زار دل آشفته‌نما متواری شده در چهره یک پیر جوان در مسیری که گره خورده به مقصدی که نرسد. اهل تدریج شدم بین تنهایی خود، مرده‌دلی گیج شدم! زندگی را کشتم و به دنبال امان می‌گردم. مثل پاییز که نه، مثل بهاری سردم. اهل تدریج شدم. مثل پیچیدگی، پیچ شدم. شعرم امشب نفس قافیه را می‌بلعد مثل تنگی دو جاده چسبیده به هم، پیچ در پیچ شدم. بگذریم از سخن یک متواری نگران من که از صحبت خود گیج...