پایتخت شعر ایران

یا رب مستورم از این شور که در جان من افتاد مستان همه حیران، که پیمانه به دل داد در سبزه و گل دیدم آن چهره‌ی معشوق خورشید محبت خدا بود  در جان من افتاد بسته ام من به آواز پرستو، دل حیران هر ذره فغان کرد که: «ای عشق، تویی جان» مستانه در این بادیه با نور سفر کرد هر برگ شد آیینه، که رخسار خدا کرد در هر نفسم نام تو پیچید چو مهتاب در سینه بجز شوق تو، دیگر نشود خواب با نام تو مستم، نه ز می و نه ز شرابی این باده‌ی جان را تو...

یا رب در پی تو دیدی که چگونه ریشخندم به سطور تو نگفتی که منم یار تواَم ، عاشق و مستور گویند که من در پی تو ، نه ! ولی در پی نانم آنان ندانند که دگر نیست راهی به جز اجرای دستور دستور الهی ست آگاهی و بخشش که اصل این جهانند تو ببخش و آنگاه بگذار بگویند هر چه که توانند مرتضی اسماعیل زاده ( مستور مستان )       از قلم تا جاودانگی... با شما! انتشارات حوزه مشق با عشق به کتاب و باور به استعدادهای این مرز و بوم فعالیت می‌کند. ما به جای...