پایتخت شعر ایران

سخت می‌لرزد روح برهنه ام در سوز سرما سرد است سرد نفس های گرسنه ی تو هر روز میجوند ,مرا چشمان تشنه ی من در جستجوی سراب هر لحظه هر کجا این درد تکرار میشود جاری در هزار جاده ی غبار آلود پیکرم این راه بی عبور،این روح بینوا جا مانده است هنوز در پیچ و خم لحظات انتظار هرتکه ی جدا شده از این پیکر زخمی دشنه ها سرد است سرد سخت می‌لرزد این روح برهنه ی زخمی بی صدا 🌹🌹🌹🌹🌹🌹   لابلای دیگ وقابلمه ورخت های کثیف واژه ها گم میشوند میگردم ،میکاوم انگشتانم قلم را نمی یابد...