اثری از بانوی هنرمند فاطمه حق پرست اردکانی ـ انتشارات حوزه مشق
بکش به روی دل این خط بی نشانم را ببین دوباره من و درد استخوانم را به بادمی دهی ای عشق هرزمان یکجا شبیه لشکر بیگانه دودمانم را شبی که فرصت صحبت نشد،ندیدی هیچ به چشم های ترم اشک بی امانم را برای حرمت این جسم بی رمق خواندی مگر به گوش زمان، قصه نهانم را؟! دوباره شدسحرو من هنوز بیدارم به بادصبح دهم، ناله و فغانم را نشسته برسر سجاده، بازمی خوانم نمازِبی وضو و قامت و اذانم را به سنگ تهمت وغم بسته اندصدهابار چه راویان ستمگر، دَرِ دهانم را به دستهای دعا بسته ام دخیل،عمری شبیه ماه...
