پایتخت شعر ایران

فتحِ جنون ـــــــــــــــــــــــ اینچنین دست به خودزنی میزنم که دوستت نداشته باشم و آتش به جانم می اندازم تا نبضِ هراسانِ باد شعله های فریادم را از زیرِ خاکستر به زوزه درآوَرَد فوقع ما وقعَ یادم تورا فراموش.. جا نمیگیرد کوچ در شعر سمفونیِ سکوت و آشفتگیِ سطرها و من نمیگویم و تو نیز نمیپرسی! که تکه تکه ی روحت در دهانِ پرزخمِ تنت چگونه تاب می آوَرَد؟! و هردو میدانیم که این ذراتِ سوخته و بهم چسبیده ی جانم تاابد،زیرِ خاکستر تاول روی تاول پوست اندازی میکند فوقع ماوقعَ سکوت را بلعیده ام و تشریحِ روحم را در تجاوز...

پنجره ای میخواهم رو به روشنایی صبح باز شود روبه کوچه های خاکی معصومیت خالی از وحشت وغربت وسایه ساری از مهر وعشق به سوی وسعت مهربانی که دست تنهایی در دستانش به میهمانی خورشید رویم ولبریز از صدای عشق هم صحبت گلهای آفتابگردان شویم.. ❤️ زیر بیداری این سقف بلند در سکوتی عمیق میشوم وصدایی در این سکوت نهیبم میزند گره میزنم دلم را به عشق او عشقی که ابدی وبی همتاست ومرا در میان لحظه های ثابت زمان به اوج میکشاند با طراوتم میان این عشق خدایی وخودرا تا ابد به او وعشق درونش می سپارم وبا خیالی...

بی گل روی تو یارای سفر نیست مرا گذر از هرکه کنم از تو گذر نیست مرا باش تا هر نفسی مرهم جانم باشی جز تمنای وصال تو هنر نیست مرا بی دلان منع کنند عشق تو را از دل من باز غیر نگهت شوق دگر نیست مرا دیده بستم بجز از روی تو بر هرچه که هست جز نبود تو دگر هیچ خطر نیست مرا همچو مرغی که گرفتار حصار قفس است بی تو ای عشق دگر بار سفر نیست مرا مرهم زخم و امید دل شیدای منی بی تو هرشب بجز از دیده ی تر نیست مرا ❤️...

به رسم پیشکش شاخه گلی داد عاشقی به معشوقی معشوقه گفت : نازنینا، تو برای من همچون گلی اما عمرت مثال گل مباد ! گل خون دل خورد دم نزد حرف بیش و کم نزد خمار شد دست به کار شد سینه چاک کرد تو گویی ز لوح دلش عشق پاک کرد؟! ز تندر شایعه گفتند :فنا شد گل از غصه آب شد ولی ،گل گلاب شد بر سر مزار شهیدی نثار شد همچون نام او ماندگار شد راز بود ،آشکار شد واژه "فنا شدن "بر دار شد سیده زهرا حسینی نقوی (سِزحُن) 💎💎💎 چاپ انواع کتاب: شعر،داستان،دلنوشته،رمان،کتاب کودک، کتاب...

با بوسه لب هامو ببند وقتی شکایت می کنم دارم به طرز بوسه هاست بد جوری عادت می کنم نگفته حرفامو بخون سکوت اشتباه نیست نگاه کن نگاه کن نگاه که گناه نیست نبند به روم درا رو که بمونه راهی واسه من تو حوض چشمم خیرشو ببین چه ماهی واسه من تموم زندگیم تویی کار منو تموم کن گلوله ی نگاهتو تو قلب من حروم کن بیا و خیره شو به من شب منو دراز کن بیا و مشت قلبو با یه اشاره باز کن گناه داره قلب من که بی گناه بشکنه نزار که کم بیاره دل تو...

در ماه مرداد آمدم ، باعطر شب بو آمدم محبوبه ی گلها شدم، با نام نیکو آمدم آهنگ ساز دلربا ، در روح من جان میدهد همچون بهار آرزو ، با بوی شب بو آمدم صیاد و تیرانداز را بر دام گیسو میکشم شیدا شدم در دشت دل ، مانند آهو آمدم پنهان شده شب در دو چشم مست شیرازی من دربند کردم عشق را، با بند گیسو آمدم تفسیر کردم بیت را، با واژه های دلنشین در انجمن غوغا شدم، با شعر جادو آمدم 💎💎💎 چاپ انواع کتاب: شعر،داستان،دلنوشته،رمان،کتاب کودک، کتاب کار،ترجمه کتاب، سفرنامه،زندگینامه،نمایشنامه،فیلمنامه و... با شرایط ویژه و...

چقدر از خودم دور شدم نسیم صبح پاییزی تلنگری به این دلم نمی زند در کلام ناگشوده دست و پا می زنم تو چیزی بگو تا کلمات را از دهان تو بنوشم 🌹🌹🌹 سالهاست زیر درخت بلوط خانه ام در گوشه ای به انزوا نشسته ام مانند پیچک غمگینی که تورا نفس می کشد 💎💎💎   چاپ انواع کتاب: شعر،داستان،دلنوشته،رمان،کتاب کودک، کتاب کار،ترجمه کتاب، سفرنامه،زندگینامه،نمایشنامه،فیلمنامه و... با شرایط ویژه و تبدیل پایان نامه ارشد و رساله دکتری به کتاب با بهترین شرایط و اکسپت مقاله همایشی، کنفرانسی در یک هفته در انتشارات بین المللی حوزه مشق به مدیریت دکتر فردین...

جزر و مد را باور ندارم ساحل را دید، کله اش پیدا شد آب در تلاطم دلتنگی آهن ربا را باور ندارم! ساحل، دل رباست جزر و مد شوخیست پای دلتنگی به میان است عقل را نمی شناسم، عشق ظهور کرده بارانم برای ساحل، در افق ها کبوتر شده بی صبرانه بال بال می‌زند جزر و مد کی می‌آید؟ خورشید نیز فانوس را برد ماه دیوار کوب را روشن کرده جزر و مد نمی آید؟ ساحل خمار نشسته گسل نیز، پیراهن حسادت پوشانده تا ساحل را پله پله، از دریا جدا کند مژهه‌ی دریا، شب هنگام بر ساحل نواخته شد...

سحر رسید و شب بی ستاره جان می‌داد شبیه روز گذشته دوباره جان می‌داد سحر رسید و جهان مبتلا به ظلمت بود زمان میان خلاء، بی شماره جان می‌داد نشست روی زمین، آفتابِ دل مرده شبیه یک شبح تکه پاره جان می‌داد و داغ می‌شد و آن را به سایه‌ها می‌زد به سایه‌های خم و بد قواره جان می‌داد چه روزهایِ شبی را به چشم می‌دیدیم [جهان درون خودش بی اشاره جان می‌داد] نفس نبود و کسی در هجومِ تاریکی: میان یک غزل نیمه کاره ... ❤️ روزی که تنها، با خودش، سمت سفر می‌رفت انگار روح از جسم شهر...

  شهادت می دهد بی قراری را نیمکت خالی قرارهای خیالی ام 🌹 هنوزم تو غمی بر استخوانم همانقد مرهمی بر زخم جانم شدند قاتل قلبم آن دوچشمم الهی کس نبیند این چنین غم شکایت پیش هر قاضی که بردم به حکم کور چشمی، چوب خوردم دردا که امید درمانت نیست 🌹 تورامانند جانم دوست دارم تورا چون سوی چشمم دوست دارم تورا مانند آن حرف نگفته درون بغض وآهم دوست دارم تورا مانند آن ابر بهاری که بغضش ماند ودر آخر نبارید تورا چون سایه سار بید مجنون همان وقتی که مجنون را نفهمید تورامن می پرستم،دوست دارم،دوست دارم...