پایتخت شعر ایران

  دوری های دوستی نور است و نزدیکی های نفاق ظلمت این فاصله از برزخ مبتلا می کندم به هراسی که پناه ببرد سایه ام به سایه اش.   🌹🌹🌹🌹🌹   سر می دهد نعره ی مستانه در دست های حادثه خیز خاک از تاج خزر می غلتد در دامن خلیج تا فارس بماند کاش ،شالی در دیم بروید تا به تساوی برسیم.   🌹🌹🌹🌹🌹   سر قایم باشک دارد ثانیه شمار مسیر قدم هایش را می شناسم در چشم های ماه مقصد؛ آن سوی تونل زمان است می دوم پشت دیوار کودکی شاید کسی پیدا کند مرا.   🌹🌹🌹🌹🌹...

شبیه کودکی اما هزار ساله منم میان پیله ی تنهایی ام مچاله منم از این زمان به زمانی گذشته رانده شدم از این جهان به جهانی رها حواله منم نه زنبقم، نه که ارکیده ام، نه یاسمنم میان خونِ دلِ خود نشسته، لاله منم چه طعنه ها که ز نامردمان شنیده دلم سکوتِ کهنه ی دردم، صدای ناله منم ببین که کاسه ی صبری به دست خود دارم درون جامِ دلم خون و هم پیاله منم اگر چه زخمیِ تیشه به ریشه ی دلمم هنوز سبزم و عاشق، هنوز واله منم واله مختاری     ❤️❤️  روابط عمومی انتشارات بین...

ایستاده ام به تماشای پاییز به زرد شدن برگها به باران پشت شیشه به هوای ابری وخیابانهای خیس آفتاب تغییر کرده ولب بام هنوز سوسو میزند تا تن سرد زمین را گرم کند غروبِ ممتد سایه افکنده بر درونم ، تا به شب برسد میان دلواپسی دقایق هنوز به برگ ریزان تو دلخوشم صدای روز کوتاهست اما شبهای دلتنگی بلند حوصله را به زانو در آورده وعریانی لحظه هارا به یغما برده درست یک قدم مانده تا پایان بیقراری این شب بلند... 🌹🌹🌹🌹🌹🌹 توآن رودی که در بستر جانم جریان داری تو آن شعر مجسمی که میخوانمت تو همان زیبایی...

زن می شوم زمین و زمان سجده می کند ابلیس در برابرمان سجده می کند زن میشوم که عشق بورزم بدون عشق بر گونه هام اشک روان سجده،می کند خواندم دوباره سوره ی مریم به گوش نور خواندم و اقرا اقرا زمان سجده می کند نام تو را که می برم انگار در دلم سجاده پهن کرده جهان سجده می کند در من وضو بگیر که تطهیر دل کنی در من وضو بگیر که جان سجده می کند این شعر را به گوش هر آنکس که منکر است با لحن دخترانه بخوان، سجده می کند اطهر قوامی     ❤️❤️...

دل به دل راه اگر داشت ، مرا می فهمید نه که بر اشک من از فاصله ها ، می خندید سینی خاطره ام پر شده از سیب لبش کاش آدم شده ، احساس مرا می سنجید شب اعدام حضورم ، پی فرجام نرفت بس که از حادثه ی عشق و جنون ، می ترسید پای اقبالم اگر تاول تقصیر نداشت دور آتشکده ام ، رقص کنان می چرخید قهر تیمور دلش ، زنده به گورم کرده آخرش مرگ به داد من سرسخت رسید آه از قصه ی بیداری من در شب تار آه از یار که بی دغدغه خواهد...

من بہ تولد دوبارہ ے بعضے از آدم ها معتقدم و این را باور دارم . و اما از خلقت عشق ...،‌‌ که نبض آن را خداوند در تار و پود همه ی ما قرار داده است . من تنها بر عشق حقیقی که حاصل لمس دستان خود خداست ، اعتقاد دارم ! زن را خدا آفرید تا رسول و فرستاده ی همیشگے عشق باشد . زن بودن ، بزرگ ترین اعجاز خداست . و من به زن بودن خود می بالم   سارا گلی   ❤️❤️  روابط عمومی انتشارات بین المللی حوزه مشق https://ketabbaz.hozeyemashgh.ir چاپ انواع کتاب: شعر،داستان،دلنوشته،رمان،زندگینامه،سفرنامه،نمايشنامه،فیلمنامه، تبدیل...

غیرازتو کسی همدل‌ دلسوز نماند مهرش به دلم این همه محفوظ نماند پاییز شدم از غم دوری ی بهار برگی که خزان دیده ،به نوروز نماند 🌸🌸 قلبم  زد و با هر ضربانش می ریخت با  یاد تو خونم به  لبانش می ریخت انگار که در ماه ، عسل بود که شب با بوسه ی آن شهد، به جانش می  ریخت 🌸🌸 از جا بر می خیزد  پاییز برگ اندوه می پاشد پشت  پای پرستوهای مهاجر تاروپود جاده چنگ می زند به دلم آه از برگ های بر باد رفته 🌸🌸 خوابت را در چشمانم بریز شاید تورا در رویای...

سخت می‌لرزد روح برهنه ام در سوز سرما سرد است سرد نفس های گرسنه ی تو هر روز میجوند ,مرا چشمان تشنه ی من در جستجوی سراب هر لحظه هر کجا این درد تکرار میشود جاری در هزار جاده ی غبار آلود پیکرم این راه بی عبور،این روح بینوا جا مانده است هنوز در پیچ و خم لحظات انتظار هرتکه ی جدا شده از این پیکر زخمی دشنه ها سرد است سرد سخت می‌لرزد این روح برهنه ی زخمی بی صدا 🌹🌹🌹🌹🌹🌹   لابلای دیگ وقابلمه ورخت های کثیف واژه ها گم میشوند میگردم ،میکاوم انگشتانم قلم را نمی یابد...

آتش دل آرزویی که به دیدار تو سودم و نشد سفره ی دل چکنم باز نمودم و نشد به خیالت قلمم رقص کنان میچرخد دفترم خیس شداز اشک وجودم ونشد خواب دیدم که مرا دعوت یک بوسه کنی تو همایل بشوی دیده گشودم ونشد نازنین بی تو مرانیست دگر صبروقرار درپّيت ناله که از سینه سرودم ونشد کاش ای گل توبفهمی که چه دردی دارم سر به دیوارغمت خواب نبودم ونشد همچو تاتار کنی یورش و قلبم تسخیر به دلت حبس شوم وه که خمودم ونشد یاکه در چشم سیاهت به اسیری ببری مژه دورم بکشی مرز حدودم ونشد دل...

دلم بَد تنگه دورانِ قدیمه به یادِ لحظه هایِ کودکیمه چه روزای قشنگی مالِ ما بود تویِ خونه پُر از بویِ خدا بود چقد شوق وُ چقد شور توو دلا بود دلا لبریزه از عشقِ خدا بود همیشه شوقِ جمعه روزِ دیدار برایِ دیدنِ بی بیِ بیمار دلِ من واسه آغوشش چه تنگه برایِ چای وُ دم نوشش چه تنگه دلم باز گرمیِ دستاشو میخواد دعایِ خیرِ اون شبهاشو میخواد خدایا باقیِ عمرم رو میدم که برگردم به روزایِ سپیدم که برگردم به اون دورانِ خوبی بشینم پایِ نَقلِ پاکِ بی بی چقد نَقل هایِ بی بی بی ریا بود...