پایتخت شعر ایران

کاش اصلأ تووی دنیا هیچ  کس دردی نداشت کاش می شد جای هر چیزی درخت عشق کاشت کاش شیطان مثل آدم دل ز حوا می ربود کاش هرگز آدم وحوا و شیطانی نبود کاش کلا زندگی پیدا نمی شد در جهان لااقل ای کاش می شد  با وفا و مهربان کاش بند موی سوسن وا نمی شد بی گمان کاش آیینه نمی گفت از حریم دیگران کاش نرگس خواب می رفت و نمی گفت از شراب کاش نیلوفر رها می شد از این فکر خراب کاش خط می خورد از دنیا نماد ظلم وجنگ کاش اصلأ خاک می شد هر...

چگونه گویمت دیگر دلی نیست که این دل را برایت قابلی نیست من از دست کسی حالم خراب است از این مهر و از آن دل حاصلی نیست خودم می دانم این که عشق بودش به غیر از عشق حقا حایلی نیست مگر دیوانه بودن جرم بوده در این وادی چرا یک عاقلی نیست ندیدم جز جفا از عرض بلبل چرا بر ارزش گل قائلی نیست اگر بر عشق لیلی دل ببندی به دور کعبه گشتن مشکلی نیست تو را از راه دیگر دیده بودم گمان کردم به این دل مایلی نیست تمام فکر لیلی  حرف عشق است به جز...