پایتخت شعر ایران

سرنوشت عشق راچشمت معین می کند چشم توقدیسه راآلوده دامن میکند من نمی گویم....تمام اهل عالم واقفند.... اینکه تکلیف دلم را عشق روشن می کند از همان روزی که قلبت راخداوندآفرید دائماداردبه کارخویش احسن می کند قهوه ای چشمهایت قهوه تلخ من است.... فال فنجانت نمی دانی چه بامن میکند...؟! باد،مویت رابه هرسویی بردآنجامنم.... خال هندوی توقصدصدبرهمن می کند .دختران آریایی ازهمه عاشقترند.... تاب گیسوی منیژه میل بیژن می کند قهرمان قصه ،یوسف بودیاپیراهنش...؟! مصر پیراهن چه هاباقلب یک زن می کند...   پروانه منصوری     ❤️❤️ روابط عمومی انتشارات بین المللی حوزه مشق https://ketabbaz.hozeyemashgh.ir چاپ انواع کتاب: شعر،داستان،دلنوشته،رمان،زندگینامه،سفرنامه،نمايشنامه،فیلمنامه،...

مرا احساس ویرانگر چنان کشته که بی جانم نمی دانم که جان دارم ویا روحی پریشانم چرا سیال ذهنم را ربودی مثل مغناطیس نگو شهری که گم گشتی بسان شهر آتلانتیس تو مثل ساحری هستی که در باران مرا بردی درون دستهای تو عروسک بودم و تندیس تو برمودای اقیانوسی و بلعیده ای من را زمان گمگشته در جانم مرا گم کرده این تلبیس حکایت های چشمانت نه نسکافه نه تریاک است دمی ساکن به تفلیسم گهی هم ساکن پاریس عجایب خلقتی هستی دلم پرواز می خواهد شکسته بال و پرهایم تمنایم شده پردیس آتشکـــــــــده یاسمن بدری  از خوزستان رامشیر...

پرِ پرواز تا که از عشق تو من آواره ی صحرا شدم دلشکسته با خدای خویش هم نجوا شدم خرقه پوشی گشتم و دیوانه ای خانه به دوش خسته از جور زمانه، تارک دنیا شدم با خدای خویش گفتم آنچه در دل داشتم لب گشودم پیش او رسواترین رسوا شدم سر به زانوی خیالش چون نهادم نیمه شب مست از بویش خرامان واله و شیدا شدم گفتمش ای عشق ای معبود من، حی ودود از لبانت تا شنیدم نکته ها دانا شدم کور بودم من در این دار مکافات ای خدا تا نظر کردی به حالم ناگهان بینا شدم همچو...

باز پاییز مهمان می شود نغمه ی ِسازش همان می‌شود تکه ِبرگی شیدا می شود رد پایی پیدا می‌شود می‌رود عاشق می‌شود روموج دریا قایق می شود باز باران گریان می‌شود تک درختم عریان می شود   1402/6/23   زهرا حسین پور     ❤️❤️ روابط عمومی انتشارات بین المللی حوزه مشق https://ketabbaz.hozeyemashgh.ir چاپ انواع کتاب: شعر،داستان،دلنوشته،رمان،زندگینامه،سفرنامه،نمايشنامه،فیلمنامه، تبدیل جزوات اساتید،مربیان، معلمان و دانشجویان به کتاب تبدیل پایان نامه کارشناسی ارشد به کتاب  تبدیل رساله دکتری به کتاب  مشاوره، نگارش و تدوین پایان نامه و رساله در رشته های علوم انسانی و اسلامی استخراج مقاله از پایان نامه و اکسپت مقاله ...

زیر باران بوسیدنت مرد می خواهد تا نمیرد از نگاه بر قضای حقی که بر گردنت ماند از تمام آرزوها، خواسته ها، قصدها و عشق های بی دوام کاش می دانستم لب هایی که تو را نفس می کشد هم آتش می گیرد؟ مویه های مانده در پریشانی، مرور انگشتان تو را تسلیت می پذیرد؟ فراموش نمی شود خط این راه و لب اما تو دور باش، دور آنقدر که من تنها کسی باشم که فقط دوستت دارد و تنها زنی که نمی خواهد بفهمد .... "لیلا کیانیان "     ❤️❤️ روابط عمومی انتشارات بین المللی حوزه مشق https://ketabbaz.hozeyemashgh.ir...

گلوگاهِ "زن" دروازه یِ بهشت است از جامش تشنگی را مینوشی در پوستِ شب نفس هایش را که می دمد بی درنگ حتی اتاق هم عریان میشود دیوارها میمیرند "تن" زمان را می دزد و شرم؛ در لباس هایش جان می کَند! در تواَمانِ لب ها یکدیگر را می بَلعند زیرا که "بوسه" بَلیغترین مبحثِ شناساییست! بوییدن ساییدن لغزیدن و انعکاسِ صدا.... ... ... ..... در تکاپویِ تعویق رود جاری میشود برکه ها پر میشوند گنجشک ها میخوانند و ناگهان تابستان پدیدار میشود و بی سرزمین تر از دیروز تنِ شرجی اش را ورق می زند تعریق لحظه ها ....

پا نهادی قلب من، مهرت مرا دیوانه کرد حسرت دیدار تو ، دیدار را افسانه کرد شوق لمس دست هایت، گرمی آغوش تو تا ثریا می رود عشقت دلم ویرانه کرد انتظار بوسه هایت جان من را می برد گشته ام دلتنگ و عشقت راهی میخانه کرد غربت ِتبعید گاه ِ آشنای چشم ِ تو هفته ها و ماه و سال و جمعه را بیگانه کرد روی ماهت آنچنان قلب مرا اعجاز کرد تیله ی چشمان تو قعر دلم را خانه کرد یاد تو باشد، من از یادت نمی کاهم دمی نام تو حک شد به دل پیله چنان پروانه...

این روزها نگاه تو یک جور دیگر است نسبت به قبل لطف تو انگار کمتر است باید به حس هفتم خود اقتدا کنم لعنت به دل که حال و هوایش مکدر است باید که اعتراف کنم من مقصرم با گونه های خیس و نگاهی که بر در است این جای داستان نکنی تکیه بر کسی در جنگ عقل و دل که تنی! نابرادر است دستم نمی رسد به بلندای آسمان حالا نگاه خیره به راه کبوتر است چيزي درون چنته ندارم عزيز جان گاهي سكوت حاصلش از داد بهتر است سعیده طباطبایی تبسم     ❤️❤️ روابط عمومی انتشارات بین...

زنی با یک قلم اینجاست کە بغضی بی امان دارد سخن از راز ناگفته حریمی بینشان دارد زنی ناراضی و دلخون از این قانون بنوشته که باشد ارزشش نیمه نهایت در عمل کشته زنی اینجاست بنشسته بهارش رنگ پاییز است خزان  برقامتش خوش رنگ ولیکن  سرخ وگلریز  است زنی در پوشش و تاریک نهان  از دیده انظار مثال مومیایی شد  نفسها میکشد انگار زنی اینجا  دلش خونیست انار سرخ صد دانه که پیچد تو به  تو در خود وجودش عشق جانانه زنی مرده ز باورها  تعصبهای اجباری به زیر  چکمه بیداد سکوتی تلخ و ناچاری زنی  با آرزوهایی رسیدن رفتن...

مترسک منم مترسک تنهای بر سر جالیز همان که شد دلش از عشق باغبان لبریز زبان لال مترسک کجا و عشق کجا در این میان چه کنم جز سکوت حزن انگیز چهار فصل دلم در هوای این غصه چنان گرفته که فصلی نمانده جز پاییز غمی بزرگتر از این که دیدمش در باغ کنار آن که برایش عزیز بود عزیز چه بوسه ها که نزد در برابر چشمم بر آن لبان انارین آتشین، یکریز تنش که بر تن او مثل مار می پیچید هزار نیش فرو رفت در دل من نیز دلم شکست ولی زد نگاه من فریاد غمت مباد...