پایتخت شعر ایران

رقص مهتاب شب‌است و شمع در بزم غزل بی‌تاب می‌رقصد قلم بر دفتر از مضمون شعری ناب می‌رقصد اگر چه در سکوتی محض با خود گفتگو دارم سحر  در  آسمان  خاطرم  مهتاب می‌رقصد جهان را فرصتی دیگر برای سوگواری نیست که زاهد هم پشیمان گشته در محراب می‌رقصد شتاب عمر از جانش گرفته ذوق شادی را اگر  ماهی  دم  آخر  سر قلّاب می‌رقصد ندارد  دختر  رویای  من  احساس  آرامش از آن رو با عروسکهای خود در خواب می‌رقصد نوای  آرزوها  را  طرب از عشق می باشد که سیم تار از شوق نوک مضراب می‌رقصد غریق موج عشق است و ندارد...