پایتخت شعر ایران

از یک جایی به بعد، دیگر حرف‌های پشت سرت برایت مهم نیستند! می‌گذاری بگویند و بگویند و تو تنها گوش می‌دهی... از یک جایی به بعد، دیگر ناراحت شدن کسی برایت مهم نیست و بی‌‌هیچ خیالی از هر حال خرابی عبور می‌کنی! از یک جایی به بعد سرد می‌شوی، بی‌روح می‌شوی؛ خنده بر لب میزنی و ساده گذر می‌کنی... از یک جایی به بعد، دیوار قلبت را خراب می‌کنی و از تکه‌هایش دیواری سنگی می‌سازی. از یک جایی به بعد، احساست را به آتش می‌کشانی و سوختنش را نظاره می‌کنی؛ از نبودن کسی نمی‌هراسی و از رفتن کسی نمی‌رنجی... و...