پایتخت شعر ایران

ابری شده آسمانم ، در برکه ماهی نمانده آیینه دل شکسته، دیدی که آهی نمانده فرماندهی عاشقم که ،کافر شدم با نگاهت در جنگ با کفر چشمت از من سپاهی نمانده من کوه آتشفشانم ،از بس ترک خورده جانم هی میخروشد زبانم ، افسوس راهی نمانده من شانه بی قرارم ،عادت به موی تو دارم رفتی و حالا برای ،تو تکیه گاهی نمانده سرباز خوبی نبودم ، تو مهره رو سفیدی در بازی عقل و چشمم،جز روسیاهی نمانده از من گرفتی دوباره،جانی که بخشیده بودی حالا به جز خاطراتت، دیگر پناهی نمانده #رضاکریمی       خدمات ما شامل چاپ...

هی درد پشت درد ، مرا می کُشی هنوز با یک نگاه سرد ، مرا می کُشی هنوز در جنگ نا برابرِ دل بُردن از تو من دیدم در این نبرد ، مرا می کُشی هنوز یک باغِ نرگسی به لبانت گره زدم چون عاشقت نکرد ، مرا می کُشی هنوز از من در این میانه نمانده است ،جز کمی ته مانده های مَرد ، مرا می کُشی هنوز هی فصل پشت فصل غزل گفته ام ، ولی ای عشق دوره گرد ، مرا می کُشی هنوز [ پاییز می رسد که مرا مبتلا کند ] با یک لباس زرد...