پایتخت شعر ایران

گر تشنه ء مال دگرانی دردا در کار بشر موش دوانی دردا دنیا که نیرزد به پشیزی عاقل، سر توی به لاک دگرانی دردا یاری چو بکرد دهر بگیرش دستی گر دست نگیری ُ توانی دردا عمر میرود ُ باز نگردد امّا گر چشم به عرض (سخن) دگرانی دردا 🌹🌹 تو هم روزی از این حسن ُ جمالت،خواهی افتاد تو هم روزی از این نقش ُ نگارت، خواهی افتاد رود شمس جوانی ُ بیاید ابر پیری تو هم روزی از این نام ُ نشانت، خواهی افتاد 🌹🌹 تقدیم به پیشگاه نبی مکرّم اسلام صل الله علیه و آله و سلم...