پایتخت شعر ایران

  در میان  هیاهوی صدای پرندگان در صبحی دل انگیز برای تو می نویسم در گیر و دار این روزهای سخت تو نمیدانی چشمانت همچون پهپادهای ایران و دل من چون گنبد آهنین به انتظار نشسته تا من در بی دفاع ترین روزهایم به تو اجازه دهم از مرزهای دلم بگذری و ندای پیروزی سر دهی آری من خودخواسته به تو اجازه ی تعرض دادم و حال در گوشه ای نشسته در جنگی سرد به سر می برم شاید در حمله ای تلافی جویانه دلت را به تاراج ببرم و همچون اعراب تمام ساکنین دلت را قتل عام کنم یا...

این زندگی چه سخت است، مردن بگشته آسان در حسرت رسیدن، مردیم در این بیابان نه همدمی نه یاری،با ما کند مدارا ما را فریب دادند، در کالبدی چو انسان شبگرد کوچه هاییم،بی کس رها شدیم ما در کُنج غم نشستیم،در گوشه ی خیابان ما با هوس فریبیم، دلهای عاشقان را ما دزد عشق بودیم،چون کودکان شیطان دلهای ما شکستند، ما را اسیر کردند این مردمی که گویند از عدل و داد وعرفان سوته دلیم چو آتش،باران روی گونه در پشت خنده هامان،غم بود و چشم گریان ما را عذاب دادند ، با ترسِ از جهنم حاشا از این دروغی،...