پایتخت شعر ایران

من آمده بودم که برای تو بمیرم گر جان برود جز تو دل آرام نگیرم من آمده بودم وسط دایره ی عشق دور تو بگردم بشوی ماه منیرم من آمده بودم بنهم سر، ببرم عشق بی واهمه جان بازم و باشی تو امیرم افسوس که تقدیر مرابا تو نمی خواست از شش جهت از بخت بدم بست مسیرم بی ذوق جهانی که حسودانه وبی رحم نگذاشت که ثابت کنمت نیست نظیرم هرچند که ثابت قدمم در سفر عشق از بخت بد اینگونه به هجر تو اسیرم یارب چه کنم با دل چون سنگ نگارم همدم نشد وکرد از این دغدغه...

من خراب چشم هایت گشتم از روز نخست! درمصاف عشق زین رو پای عقلم بود سست! شهره بودم پیش از ابن بر مصلحت جویی ولی چشم هایت عقل من را برد وبی رحمانه کشت! داد من را ارثِ مجنون نرگسِ لیلایی ات در صف دیوانگان زین پس مرا باید که جست! عشق تا تابید از چشمت به سینای دلم هرچه ازمن بعد از این جویی تمامش ملک توست! عشق از "من" ساخت یک "تو" لیک در جسمی دگر دل ازآن هم با نگاهی، نذر چشمت، دست شست! "خیسم" از شرم نگاهت ابر "باران" زای من تا تو می باری به...