پایتخت شعر ایران

دور نبود اما دیر آمد ارسباران قلبم شبانه های کویر شد و پای ماندنم آهوی گریز پای بادرود از سررود تا سرداب سرد سلامت رد گورهایی ست که در بدرودت به گور افتادند   صدیقه رفیعی         از قلم تا جاودانگی... با شما! انتشارات حوزه مشق با عشق به کتاب و باور به استعدادهای این مرز و بوم فعالیت می‌کند. ما به جای ساختن کتاب‌های سطحی، به خلق آثار ماندگار و حمایت از نویسندگان و شاعران عزیزمان افتخار می‌کنیم. هر نقدی که از روی خیرخواهی و سازندگی باشد، گوش جان می‌سپاریم؛و با قدرت به مسیرمان ادامه می‌دهیم....

لحظه ی آغاز من در آستان و آغوش شانه های تو متولد شد .. آنروزها که عسل چشمان مهربانت هویت مرا شکل می داد .. آوای کلام و نوایت بر گوش بصیرتم آویز شده ست … تو سرشار از نور … و لبریز از عشق … نگاه مقدس و گلهای لبخندت همراه تو به آسمانها عزیمت کردند .. کبوتر قلبت در فصل زمستان هجرت کرد .. آن روز که سایه های مات از درون من رخت سفر بربندند ، قلبم به تو ملحق خواهد شد … عزیمت کردی ، سفرت سلامت در آبی آسمان ها … پدرم …🕊   شادی...

در دنیای دیگر بید مجنونی هستم در اِنتهای کوچه‌ای بن‌بست روبه‌‌روی خانه‌ی تو . . . هر روز از پنجره‌ی اتاقت مرا می‌نگری  و به این فکر می‌کنی که پاییز با شاخه‌‌هایم چه خواهد کرد! آیا می‌توانم دوام بیاورم و سال بعد، خانه‌ی پرستوها باشم؟ یا نه؟ تو به من فکر می‌کنی من به تو . . . به این که اگر یک روز نباشی برای چه کسی سایه باشم؟ به چشم‌های بی‌قرارِ قبل قرارت به دست‌هایت که هر صبح تنِ رنجور مرا لمس می‌کند به تمام آن شب‌هایی که در اِیوان مشغول خواندنِ داستانِ محمود‌ دولت‌آبادی بودی "سُلوک" زنان‌...

غزل از نامِ تو ... در خود نگُنجید چو شیدائیش از نامِ پدر بود ! محمد علی پسندیده [شجاع] رشت       از قلم تا جاودانگی... با شما! انتشارات حوزه مشق با عشق به کتاب و باور به استعدادهای این مرز و بوم فعالیت می‌کند. ما به جای ساختن کتاب‌های سطحی، به خلق آثار ماندگار و حمایت از نویسندگان و شاعران عزیزمان افتخار می‌کنیم. هر نقدی که از روی خیرخواهی و سازندگی باشد، گوش جان می‌سپاریم؛و با قدرت به مسیرمان ادامه می‌دهیم. خدمات ما شامل چاپ کتاب‌های شعر، داستان، رمان، دلنوشته، کتاب کودک، ترجمه و تبدیل پایان‌نامه به کتاب...

سرد بود و پاییزی گرم پیچید آنچه برتن داشت گَلّه های ابر پیدا بود در خیابان روزمرگی بی داد می کرد در سرش ، جمع و تفریق دو دوتا بود از میان برگ ریز پارک تا خرید میوه ها می رفت . موقع برگشت بار دستش سخت سنگین بود رعد و برقی زد چشمهایش با نگاه حجره حاجی تلاقی کرد باور اما در دلش سنگین تر از بارَش تلافی کرد از میان سالهایی دور آشنا مردی، قد بلند و شانه هایش پهن در چارچوب حجره پیدا شد دیدگانش_مرد را می گویم_ با نگاهی گرم می خندید در دل زن، آشوب...

این روزها..... آنقدر گرمای تنت را بهانه می گیرم که میخواهم از آغوشت تن پوشی ببافم و روی چوب لباسی کنارِ دستگیره آویزان کنم. و خودمانیم به قدرِ تمامِ نفس هایی که می کشیم بپوشمت. باید دست به کار شوم.... دو میلِ انتظار و چند کلافِ سردرگم و من..... که می بافم و می بافم و..... اما هنوز هم آمدنت را سر نینداخته ام! به هر رج که میرسم ثانیه هایِ نیامدنت را کور میکنم. یکی از رو یکی از زییییر هی تار و پودِ خودم را به تنت وصله میکنم. چیزی نمانده..... نه! دیگر چیزی نمانده تا خیالبافی های...

گونه های سرخ پانزدهم تیرماه پیچش موهایم روی گردن عرق کرده ی تابستان قدم های آب شده ام بر پیشانی زندگی و نگاهی حوالی پشیمانی روی لبه ی تیز غروری شکسته ایستاده ام گامی به جلو با تنفسِ مظلوم در رگبار ظهر مردادی ترسِ آزادی وُ رسیدن به خُنکای گرگ و میش شهریور در گیر ودارِ جوانه های زیستی، نامتقارنم پناه گرفته در آن یکشنبه ی بارانی آبان ماه ابتدای راهی مِه گرفته چکه میکنم از روزهای اسفندِ ملس گذشته ام از انگشتان سرخ یخ زده حسِ حرکت در رگهایم دوباره نَفَسی عمیق وُ دو باره بوی شکوفه های بهار...

برهه ای بدی است خوب بودن گناه است َ آنکه قلب پاک دارد بی پناه است َ مدام به ساده زیستن ما زخم می زنند َ دل چقدر غم دارد خدا را گواه است َ ما خوب بود رفتار و کردارمان چنین شد َ شاید سرنوشته و غم هم بی گناه است َ حیله گری ماهر میشناسم که فقط َ غرق در کینه است ولی در رفاه است ََ اگر تبعیض نیست. چیست نامش دگر َ ثروتمند از کباب زیادی درگیر گیاه است َ حنانه راوند         از قلم تا جاودانگی... با شما! انتشارات حوزه مشق با...

شنیده ام که شبی با سپیده می‌آیی بیا که خو نگرفتم به درد تنهایی نمی رسیم به هم ما ،چرا ؟نمی‌دانم اگر چه نیستی اینجا ، گمانم اینجایی بیاور از ته دنیا برای این دل تنگ تمام قلب خودت را در اوج شیدایی تو حرف می‌زنی و من تمام گوشم و چشم تو رنج می کشی ، ای من ،چه ناشکیبایی شدم شبیه زلیخا اسیر بد نامی تو یوسفی ته چاهی که در نمی آیی شبی که از غم دوری به چاه می آیم نگو که شهره‌ شهری به بی سر و پایی دچار رنج تو‌ بودن علاج درد من...

. درتفکرم غوطه ورم درتنهایی می لولم چه سان می گذرد بهارانم. می روم درآغوش کهنسالی. ولی هنوز به هیچ انسانی اعتماد نکردم. به آرامش خاطر پناه می برم رویابه رویم گشوده می شود ولی چه سود!حقیقت!:حقیقتی درکارنیست. وقتی انسانهابریکدیگرخنجرمی زنند درآن لحظه که به یکدیگرخدانگهدارمی گویند چگونه میتوانم به روی زندگی بوسه زنم چگونه میتوانم آرامش رادراغوش گیرم. زندگی رابه اعتراف عشقها می دیدم به بازگوکردن حقیقتی که وجود ندارد وتنهاوردزبانم کلمه ای بوده به نام تو دریافتم مرگ به معنی زندگیست که روزگارم هنوز ادامه دارد که حیاتی دیگرورسیدن به معبودی برتر وتوفراموش نکن انسانیت را. همان جاده...