پایتخت شعر ایران

هراسان ام از انعکاس درد در لایه های زندگی لعنت به غم که با من قدم می زند ببین چگونه رفته ام از دست آنگاه که نمی رقصد ماه بر چشمان تو تو را نمی دانم ولی تمامی ندارد این تپش های آسمان کجا ست انتهای این افق که هنوز مسافر ام سمیه مردیان     ❤️❤️ روابط عمومی انتشارات بین المللی حوزه مشق https://ketabbaz.hozeyemashgh.ir چاپ انواع کتاب: شعر،داستان،دلنوشته،رمان،زندگینامه،سفرنامه،نمايشنامه،فیلمنامه، تبدیل جزوات اساتید،مربیان، معلمان و دانشجویان به کتاب تبدیل پایان نامه کارشناسی ارشد به کتاب  تبدیل رساله دکتری به کتاب  مشاوره، نگارش و تدوین پایان نامه و رساله در رشته های...

  خداجان بیا شب به مهمانی ام بفرما به میز غزلخوانی ام ببین بیت بیتِ دلم تنگ توست تو سامان بده، نا بسامانی ام بیایی کنارم که مستم کنی گوار ا شود ، هرچه نو شانی ام سرم را گذارم به زانوی تو دوا می شود درد جسمانی ام به اسماء اعظم دلم را ببر من آخر همان ابر بارانی ام ببین هق هق گریه های مرا گشودم همه بغض پنهانی ام خطا کرده ام ،چشم دارم ولی به لطف تو چون در پریشانی ام چنان آیه آیه بخوانم تو را فروکش کند حال طوفانی ام خودآگاهی از حال واحوال...

دلم به لحظه لحظه می زند طپش، مرا ببوس به لب سخن بگو بیا به این روش مرا ببوس نه یوسفم که جامه ام دریده تر شود به تن کسی که عشق را نکرده سرزنش مرا ببوس دقیقه ها به زهرِ تلخ انتظار مرده اند دگر زمانه را به خاک وخون نکش مرا ببوس بگردَم و بگیردَم که نور آسمان توئی گرفته ام بلا ،مدار ِ پُر کشش مرا ببوس به آرزوی دل نشستَم و بهار خیمه زد به سر رسید روزگار پر تنش مرا ببوس معصومه گنجی     ❤️❤️ روابط عمومی انتشارات بین المللی حوزه مشق https://ketabbaz.hozeyemashgh.ir چاپ...

اندوه من زائیده ی پائیز زرد است روحم اسیر خش خشی از جنس درد است شهری اسیر گزگز سرمای وحشی آنکس که تاب آرد در این ویرانه مرد است پائیز رنجش سهم آدم های تنهاست آغوش عاشق های بی معشوق سرد است مجنون نمیدانست که از دیدِ لیلی اندوه، سهم عاشقانِ دوره گرد است فرهاد از هجران شیرین ،تخته فرشی پا خورده ی درگیر بادو خاک و گرد است این زندگی دیگر به کامم نیست وقتی همواره با فصل بهاران در نبرد است فاطمه همدانی شهرستان شهریار     ❤️❤️ روابط عمومی انتشارات بین المللی حوزه مشق https://ketabbaz.hozeyemashgh.ir چاپ انواع...

شعرم ولی تا یک غزل چندین هجا کم دارم در دفترم یک مصرع از مهر تو را کم دارم یخ زد دلم در ارتفاعات غزل بی یادت آنجا فقط چشمان خوش آب و هوا کم دارم مُحرم شدم با مهر تو در کعبه ی اشعارم اما برای حج خود سعی و صفا کم دارم احساس پیری می کنم با قامتی خم از عشق در لحظه های زندگی گویا عصا کم دارم از چشم هایم واژه ها هر روز می بارندو در بارش تند غزل چتر تو را کم دارم   فاطمه سادات نوابی شهر اراک     ❤️❤️ روابط عمومی...

شکل گرفته در قالب نجوای زنی که از سکوت می اید ... زنی که در سکوت می شکند در سکوت می سازد در سکوت می میرد صدای زنی حبس می شود لا به لاى ديوارهاى سلول خانگی , صداى زنى بغض می شود ميان هياهوى برخاسته از حنجره ى ٱدم نماها , صداى زنى آواز می شود در هر تار مويش به دست باد , صدای زنی گم می شود شب ها در هزارتوی خیابان های برهنه , و صداى زنى روى ناخن هايش فرياد مى شود با لاک جیغ , اما صدای هیچ زنی از حافظه ى تاريخ ,...

یارب دل  بندگانت ازآهن نیست دنیاکه فقط براے جان کندن نیست لطفے کن وغم هاے جهان را کم کن صبح آمد وخورشید دلم روشن نیست 🌸🌸🌸 وقتی که درخت آرزو بی بار است یعنی که همیشه بینمان دیوار است آدینه و این غروب سردش شاهد بین من و تو فاصله ها بسیاراست 🌸🌸🌸 با  عطر   رباعی  و   غزل   آمده ام با خنده  و  با  شهد  عسل  آمده ام صبح  آمده  تا  اخم  تو را  باز  کنم با دعوت   تو  به این محل آمده ام 🌸🌸🌸 پاییز کند غمت بهاران مرا آباد نکردی  دل ویران مرا یک مصرع بی غم نتوان پیدا کرد...

گلوگاهِ "زن" دروازه یِ بهشت است از جامش تشنگی را مینوشی در پوستِ شب نفس هایش را که می دمد بی درنگ حتی اتاق هم عریان میشود دیوارها میمیرند "تن" زمان را می دزد و شرم؛ در لباس هایش جان می کَند! در تواَمانِ لب ها یکدیگر را می بَلعند زیرا که "بوسه" بَلیغترین مبحثِ شناساییست! بوییدن ساییدن لغزیدن و انعکاسِ صدا.... ... ... ..... در تکاپویِ تعویق رود جاری میشود برکه ها پر میشوند گنجشک ها میخوانند و ناگهان تابستان پدیدار میشود و بی سرزمین تر از دیروز تنِ شرجی اش را ورق می زند تعریق لحظه ها ....

پا نهادی قلب من، مهرت مرا دیوانه کرد حسرت دیدار تو ، دیدار را افسانه کرد شوق لمس دست هایت، گرمی آغوش تو تا ثریا می رود عشقت دلم ویرانه کرد انتظار بوسه هایت جان من را می برد گشته ام دلتنگ و عشقت راهی میخانه کرد غربت ِتبعید گاه ِ آشنای چشم ِ تو هفته ها و ماه و سال و جمعه را بیگانه کرد روی ماهت آنچنان قلب مرا اعجاز کرد تیله ی چشمان تو قعر دلم را خانه کرد یاد تو باشد، من از یادت نمی کاهم دمی نام تو حک شد به دل پیله چنان پروانه...

این روزها نگاه تو یک جور دیگر است نسبت به قبل لطف تو انگار کمتر است باید به حس هفتم خود اقتدا کنم لعنت به دل که حال و هوایش مکدر است باید که اعتراف کنم من مقصرم با گونه های خیس و نگاهی که بر در است این جای داستان نکنی تکیه بر کسی در جنگ عقل و دل که تنی! نابرادر است دستم نمی رسد به بلندای آسمان حالا نگاه خیره به راه کبوتر است چيزي درون چنته ندارم عزيز جان گاهي سكوت حاصلش از داد بهتر است سعیده طباطبایی تبسم     ❤️❤️ روابط عمومی انتشارات بین...