پایتخت شعر ایران

آنچنان محوِ صدایت بودم، که حواسم به حرفهایت نبود! و ندانستم که عقل و هوشم را کجای تاریخ جا گذاشته ام؛ وقتی که آهسته در گوشم گفتی: ببین تو مخاطبِ خاصِ شعرای منی، خیلیا همینم نیستن. #یاسین_کیارسی         ❤️❤️  روابط عمومی انتشارات بین المللی حوزه مشق    https://ketabbaz.hozeyemashgh.ir      چاپ انواع کتاب: شعر،داستان،دلنوشته،رمان،زندگینامه،سفرنامه،نمايشنامه،فیلمنامه، تبدیل جزوات اساتید،مربیان، معلمان و دانشجویان به کتاب تبدیل پایان نامه کارشناسی ارشد به کتاب  تبدیل رساله دکتری به کتاب  مشاوره، نگارش و تدوین پایان نامه و رساله در رشته های علوم انسانی و اسلامی استخراج مقاله از پایان نامه و اکسپت مقاله  انجام...

دل که در اندیشه فردا گذشت موج شب از پرده مینا گذشت جان که سراپا همه پروانه شد بر سر دردانه ی زیبا گذشت سینه که ایمان به لب آورده بود خود همه عاشق ز ثریا گذشت چشمه جوشانِ محبت ببین کز سر هر مفلس تنها گذشت مقطع تاریک غزل های من زنده شد از ظلمت شبها گذشت   سارا بهادری       ❤️❤️  روابط عمومی انتشارات بین المللی حوزه مشق    https://ketabbaz.hozeyemashgh.ir      چاپ انواع کتاب: شعر،داستان،دلنوشته،رمان،زندگینامه،سفرنامه،نمايشنامه،فیلمنامه، تبدیل جزوات اساتید،مربیان، معلمان و دانشجویان به کتاب تبدیل پایان نامه کارشناسی ارشد به کتاب  تبدیل رساله دکتری به کتاب  مشاوره،...

من به دنیا آمدم... تا امتدادِ مهربانی پدرم و وارثِ زیباییِ مادرم باشم.   «زهره تاجمیری»       ❤️❤️  روابط عمومی انتشارات بین المللی حوزه مشق    https://ketabbaz.hozeyemashgh.ir      چاپ انواع کتاب: شعر،داستان،دلنوشته،رمان،زندگینامه،سفرنامه،نمايشنامه،فیلمنامه، تبدیل جزوات اساتید،مربیان، معلمان و دانشجویان به کتاب تبدیل پایان نامه کارشناسی ارشد به کتاب  تبدیل رساله دکتری به کتاب  مشاوره، نگارش و تدوین پایان نامه و رساله در رشته های علوم انسانی و اسلامی استخراج مقاله از پایان نامه و اکسپت مقاله  انجام طراحی جلد و صفحه آرایی در بالاترین کیفیت  ویراستاری حرفه ای کتاب   همین الان به کارشناسان حوزه مشق پیام بدهید.   ۰۹۱۹۱۵۷۰۹۳۶  ۰۹۳۹۳۳۵۳۰۰۹

با بوسه لب هامو ببند وقتی شکایت می کنم دارم به طرز بوسه هاست بد جوری عادت می کنم نگفته حرفامو بخون سکوت اشتباه نیست نگاه کن نگاه کن نگاه که گناه نیست نبند به روم درا رو که بمونه راهی واسه من تو حوض چشمم خیرشو ببین چه ماهی واسه من تموم زندگیم تویی کار منو تموم کن گلوله ی نگاهتو تو قلب من حروم کن بیا و خیره شو به من شب منو دراز کن بیا و مشت قلبو با یه اشاره باز کن گناه داره قلب من که بی گناه بشکنه نزار که کم بیاره دل تو...

*خاطره کت بارانی*   💞💞💞💞💞💞💞 تابستان کم کم داشت جایش را به پاییز می داد، و آنشب بی بی شریفه خانم و بی بی کتبه (ام احمد) وبی بی دنیه و منصوره خانم و مادرم و دخترا دور هم نشسته بودند، تنها اجهزه پذیرایی چای قوری در استکانهای کمرباریک بود، هر کدام مستندات خود را از خاطرات دوران جوانی به رخ هم می کشیدند، خنده و شادی در ان جمع موج میزد و هیچ کس نمی توانست بگوید که اینها حووی هم هستند و کمتر از کلمه خواهر بر انها نمیشد اطلاق کرد. گرم صحبت بودند که خطاب به مادرم...

یقین دارم که می آیی شبیه مرغکی درشب به روی شانه ام تا صبح غزل از دوش می‌خوانی دل دیوانه ی رویا در اعماق سیاهی ها همیشه روزنی دارد ز فردا های بی تکرار اگر از من بریدی تو به تاوان گناهم بود گناه من همان عشقیست که از روی صداقت بود در این بازار گرگ دره به حراج می رود عشقت مگر با حیله ای باشد نقاب بر چهره ات هرشب من از خود ضربه می خوردم برای باور ساده برای بی کلک بودن در این دنیای بیچاره نترس،تنهاییم امروز به دور از هر غم وکینست قبول کردم نبودت...

دل تنگ دلم گرفته ما را هم! می‌گویم: با ما هم!؟ می‌گوید: تا کی تو بار غم بگیری؟ تا کی تو مرا پر کنی‌‌و سر بروم؟ تا کی غروب به غروب از نفست بروم با های و هوی‌ِباد؟ تاکی به عمقِ‌زردیِ چهره ی برگِ پاییزی بروم؟ تا کی از غم نگاه های تب دارت مثال پاییزیِ آه عاشقان شوم ؟ هنوز می‌گفت، نفهمیدم تا کی شد من اما رفته بودم به پیشواز آغوش نماد‌های زمستان     زنجیره دو زنبور به حادثه‌ی گل و تمنای شهد نه عسل نشسته‌ایم روی گلبرگ‌های تردِ یک رزِتنهایی باید یکی ملکه و یکی کارگر...

آواز روزگار ای صبح زیبای روزگار با طلوع تو آسمان شادمان است زمزمه پرندگان، نغمه ای دلنشین چون سمفونی امید در گوش جان است ای سپیده دم روشن، ای سحر زیبا با فروغ تو شب تیره رو به پایان است دمیده می‌شود در کوی و برزن نسیم خنک صبحگاهی ز پنجره ها سرکشیده می شود بوی نان تازه و چای صبحانه کودکان خندان به مکتب می روند که درس و معرفت برایشان ارمغان است غم و درد فراموش شده، اندوهی نیست که هر روز صبح، آغازی دوباره است زندگی جاری است و امید در دل هاست که فردا روزی بهتر...

آن گِل که در این سیر بقا بنا نشد گویا که بگندید واز او رها نشد هنری را که زند سکه از آن فلز عشق صد لطمه خورد لیک و ولی فنا نشد       عشق پیوند دو قطبیست که معمار نهاد ورنه فرهاد کجا طالب شیرین بود در ره عشق میندیش که مقصد به کجاست همتی خواه که جویش دل فرهاد گشود       آنان که در این دایره نقطه پرگار شدند درجمع بسی رنج کشیدند و مدد کار شدند گو که پروانه در این دایره دانست که شمع نقطه رنج محیط است وبدورش خط پرگار شدند...

من باد و بارونم من بید مجنونم کارم شده گریه با حال داغونم من جنگل راشم باید قوی باشم از ریشه هام دورم باید خودم پاشم خسته از آدم هام تو جمعشون تنهام هر شب عوض میشه جای من و غم هام من گریه ی کوهم سنگی که مجروحم چند وقتیه رفته جسم من از روحم من عمق اقیانوس من حسرت فانوس گنجی تو من دفنه از عهد دقیانوس خسته از آدم هام تو جمعشون تنهام هر شب عوض میشه جای من و غم هام تو صخره ی سردی تو جنگل زردی بازم امیدوارم یک روز برگردی   مریم کریم...