در پیچاپیچ خاطرات مِه گرفته‌ات
در سکوتی اندوهناک
چون عشقی جدا افتاده
فرو رفته در بی زمانیِ مطلق‌ام
مرگ خویش
را در چشمان تو به تصویر کشیده‌ام
و هستی‌ام را نیز،
بی هیچ پایانی
کوه‌ها و بیابان‌ها را در می‌نوردم
و بی هیچ وقفه‌ای
چون سرگشته‌ای خیره در تاریکی
در گورستان خاطراتت
دور و پنهان می‌شوم

افسانه مرادی نژاد