در زندگی ام آقای نصفه نصفه ام ولی در نوشته هایم نه.انجا در تکاپوی هیچم و اینجا در کفایت هست.انجااستاد پذیرشِ پاییزِاز دست دادنم و اینجامرد بهارهای شکوفه بارانِ بدست امدن و نه لزوما بدست اوردن که شرط لازم به دست اوردن،بدست آمدن است.دست خودم هم نیست ها.زندگی اساسا سروشکلش جوری است که آدم ها را به موجوداتی نصفه نصفه تبدیل می کند.موجوداتی بینابین فقدان و داشتن.نیمی از این.نیمی از ان.دلیلش هم این است که در تعامل انسانی با هر کسی،فرقی نمی کند،خواهر،برادر،دوست،فرزندهمسروهمسایه،نصف همه ی اتفاقات مربوط به توست و نصف باقی اش مربوط به طرف مقابل و لاجرم تو هرچقدر در نصف مربوط به خودت مبادی اداب برخورداری و حفظ باشی از سمت نیمه ی دیگر ماجرا خاطرت جمع نیست چون ان نصفه ی دیگر،ادم اقتضائات و منافع خودش است و نه تو.اما اینجا چطور؟اینجاهم ایا شخصیت ها و ادمهایی که با آنها زندگی می کنی همینجوری اند؟ و آیا اصلا اینجا جای این هست که بشود نصفه نصفه زندگی کرد؟اگر قرار است اینجا هم در روی همان پاشنه بچرخد دیگر چه حاجتی است به اینکه این همه بار مبتدا و خبر و فعل و فاعل و چه می دانم چفت و بست های کلامی و قید و بندها وآداب زبانی را روی گرده نحیفت بکشی و باخودت از مشرق جغرافیای خیالت به مغرب سرزمین ارزوهایت ببری؟مگر نه اینکه عمری بر استانه ی این درگاه پابه پا می کنی که اگر رخصت ورود بود وارد صحن و سرایش بشوی و در این صحن و سرا،خودت باشی.خودشریف و نجیبت.خود هنوز پر امیدت.خودِ سالها با گلهای سرخ دمخور شده و با گنجشک ها نشست و برخاست کرده ات.که معجون انکار و عطش را پیاله پیاله سربکشی به نیت پنج تن ال غزل و به نیت شفا و وفا.وفای به خودت و شفای زخم های به جا مانده در گلویت که انگار خانه ی تمام ابرهای دنیاست مثل چشمه کیله که مادر همه ی آب‌های دنیاست و تمام ابها برای بسترش کمند.اصلا جز اینجا کجا به تو این فرصت را می دهند که شخصیت اصلی ومحوری قصه ی زندگی ات باشی و بازیگران قصه ات را خودت انتخاب کنی.که مثلا پدرت بشود سقف خانه ات،مادرت پنجره هایش،برادرهایت تمام درختان پرتقال حیاط و خواهرانت جاری رودخانه ی پشت دیوارش.دوستت بشود تن پوشت و همسایه ات بشود چراغ کوچه ای که خانه ات را در ان ساخته ای و بعد،خودت بشوی چتری که اینها موقع باران بگیرند روی سرشان…جز اینجا و لابه لای این کلمه ها،دیگر کجا می شود از این نصف نصف زیستن خلاص شد و تمام و کمال،خود خویشتن بود؟تمام و کمال چتر بود برای روزِ بارانی دیگران؟

علی اکبر نورعلی،۲۳ فروردین ۱۴۰۳،کیش

❤️❤️

روابط عمومی انتشارات بین المللی حوزه مشق

https://ketabbaz.hozeyemashgh.ir

چاپ انواع کتاب: شعر،داستان،دلنوشته،رمان،زندگینامه،سفرنامه،نمايشنامه،فیلمنامه، تبدیل جزوات اساتید،مربیان، معلمان و دانشجویان به کتاب تبدیل پایان نامه کارشناسی ارشد به کتاب  تبدیل رساله دکتری به کتاب  مشاوره، نگارش و تدوین پایان نامه و رساله در رشته های علوم انسانی و اسلامی استخراج مقاله از پایان نامه و اکسپت مقاله  انجام طراحی جلد و صفحه آرایی در بالاترین کیفیت  ویراستاری حرفه ای کتاب   همین الان به کارشناسان حوزه مشق پیام بدهید.   ۰۹۱۹۱۵۷۰۹۳۶  ۰۹۳۹۳۳۵۳۰۰۹