پایتخت شعر ایران

یار عقل و هوش از من ربوده نازهای یار ما کاش تا آخر بماند دلبر و دلدار  ما حرف‌های دلنشینش سینه‌ام را می‌نواخت قلب من صندوقِ امن و محرمِ اسرار ما آه، از احساسِ من چیزی نمی‌داند هنوز دوست دارم می‌شنید از عمق دل، اقرار ما آن قدَر زیباست نازِ آهوانِ چشم او رنگ می‌بازد پس از هر دیدنش رخسار ما عاشقم بی‌مزد و منّت، عشقِ بی‌چون و چرا شاه‌بیتِ من تویی در مطلعِ اشعار ما کاش امشب بر سرم آید طبیب دردها تا عیادت کرده باشد از دل  بیمار ما چشم بر در دوختم، ای یار، دقّ الباب کن! آن قدَر هم بد نخواهی...

کدامين معصيت را در ژرفای دل به خون نشسته ایم که گاه نوشتن در آن غرقه می شویم؟ گناه ز ما نبود ز چشم تو مست شدیم. #علیرضافرزانه #شعرکوتاه #دفتر-شبانه-های-نابهنگام         از قلم تا جاودانگی... با شما! انتشارات حوزه مشق با عشق به کتاب و باور به استعدادهای این مرز و بوم فعالیت می‌کند. ما به جای ساختن کتاب‌های سطحی، به خلق آثار ماندگار و حمایت از نویسندگان و شاعران عزیزمان افتخار می‌کنیم. هر نقدی که از روی خیرخواهی و سازندگی باشد، گوش جان می‌سپاریم؛و با قدرت به مسیرمان ادامه می‌دهیم. خدمات ما شامل چاپ کتاب‌های شعر،...

ما کیستیم؟ هی نَپُرس ما کیستیم،ماچیستیم. خوب یا بد، در جهان همزیستیم. غافلیم  از  گردش ، گردون  پیر. یک به یک در نوبت و در لیستیم. چند صباحی عمر را طی میکنیم. حال هستیم و  دمی  ما  نیستیم. امتحان  زندگی گر خوب دادیم. نمره ها عالیست، شاید  بیستیم. واقعیت را بگویم، هرچه کردیم. آن  زمان معلوم  گردد  کیستیم. دوک میچرخد،کمی غافل شویم. پنبه گردد هر چه عمری ریستیم. #امید_پورآزرم       از قلم تا جاودانگی... با شما! انتشارات حوزه مشق با عشق به کتاب و باور به استعدادهای این مرز و بوم فعالیت می‌کند. ما به جای ساختن کتاب‌های سطحی،...

پروانه باش رها کن این پیله را رها کن با غم مشین ای دوست درمان هر بلا کن گردش به دور گردون نیرنگ بود و افسون جذبش مشو مسافر، ترک جهان ما کن بازیچه گشته انگار این قوم نامسلمان باده بنوش و هردم در خلوتت دعا کن از مهر جان فزایش نومید مباش ای دل روشن رهی گزین و آیینه را صدا کن از زیر و روی دنیا، هرگز نشی تو آگاه بشکن تو این قفس را تعلقت رها کن آخر چه سود دارد از عمر خود گذشتن هرلحظه را نگهدار با خویشتن وفا کن اینکه شوی تو مخمور هرگز...

چه می شد چشمهای تو،نوشتن را بلد بودند چه می شد خنده های تو،برایم تا ابد بودند برایت شعر می خواندم،برایم ناز می کردی کتاب فال حافظ را،برایم باز می کردی و میخواندی برای من،تو از آن مرد شیرازی که افکار پر از غم را،کمی مشغول خود سازی ولی افسوس درآمد،غلط آن فال های من و اینگونه پر از غم شد،تمام سال های من خداوندا تو بر پا کن،کلاس درس و مکتب را من از چشم سیاهش باز میسازم مرکب را بیاموز عشق من امروز،درس آب و بابایت که پُر هرگز نمیگردد،برایم لحظه ای جایت سید مهدی ربانی فر  ...