پایتخت شعر ایران

پرستویی مانده از کوچم اسیر گردباد و طوفان همراهِ باد و باران پرهایم‌ خیس شده بالهایم‌ را باز میکنم پرواز میکنم افسوس که.. جا‌مانده‌ام اما‌نه از اقلیمِ آسمان اما نه از تقدیر از خودم.... جامانده‌ام.....   #بداهه #حامد_زکیان ۱۴۰۳/۱۰/۲۳     از قلم تا جاودانگی... با شما! انتشارات حوزه مشق با عشق به کتاب و باور به استعدادهای این مرز و بوم فعالیت می‌کند. ما به جای ساختن کتاب‌های سطحی، به خلق آثار ماندگار و حمایت از نویسندگان و شاعران عزیزمان افتخار می‌کنیم. هر نقدی که از روی خیرخواهی و سازندگی باشد، گوش جان می‌سپاریم؛و با قدرت به مسیرمان ادامه...

بوی تو را گرفته است شعرهایم بوی پاییز می دهی بوی آدمی که از یاد می برد بوی خاکستر دستانم را خالی برنگردان چیزی در جانم سنگینی می کند...   زهرا حبیبی         از قلم تا جاودانگی... با شما! انتشارات حوزه مشق با عشق به کتاب و باور به استعدادهای این مرز و بوم فعالیت می‌کند. ما به جای ساختن کتاب‌های سطحی، به خلق آثار ماندگار و حمایت از نویسندگان و شاعران عزیزمان افتخار می‌کنیم. هر نقدی که از روی خیرخواهی و سازندگی باشد، گوش جان می‌سپاریم؛و با قدرت به مسیرمان ادامه می‌دهیم. خدمات ما شامل چاپ...

«شاه بی مثل» وقتی که می‌آید شمیمی از فراسوها گل می‌کند هر بار نرگس زارِ گیسوها در وصف تو صد دفتر هستی کم آورده دلداده‌اند آری قلم‌ها و قلم موها پر کرده عطرت آسمان شهر را یک سر شرمنده‌اند از عطر تو هر بار شب‌بو‌ها سر می‌رسد ابری که دلتنگ است و بارانی سر می‌روم در حرکت و تاب و تب جوها در بال بالِ هر کبوتر می‌شوم عاشق دور از شلوغی‌ها و فارغ از هیاهوها دل می‌رود از دست در صحن تو صد‌باره در رفت و آمدهای خادم‌ها و جاروها دستم بگیر ای شاه بی مثلِ خراسانی دستم بگیر...

‍ تاحالا پیش اومده براتون باسنگ حرف بزنین... باسنگ درد ودل کنین ... بغلش کنین وبوسش کنین، بلکه دل ناآرومتون آروم بگیره ... بلکه دلتنگیتون ی کم فروکش کنه... من خیلی درد ودل کردم باسنگ ، بایه سنگ سردی که فاصله انداخته بین من وبابام... من هرموقع که دلتنگ بابام میشم میرم قبرستون سمت خونه ابدیش ... میشینم بالاسر سنگ قبرش از دلتنگیام میگم براش ،ازدرد ودلای که هیشکی جزخودش ازش خبرنداره... ازنبودش گلایه میکنم، ازاینکه چقدتنهام بعد رفتنش... بابام هیچ وقت گلایه نمیکنه ازم، باهمون صبوری همیشگیش حرفامو میشنوه، باحس بودنش آرومم میکنه ... اماالان جای شونه امن مردونش...

«جام سخنگو» حبیب آینده‌ای پیش رومونه که دیگه زندگی کردن تو اون رَندوم حال نمیده، همه‌ی مردم آدم فروش میشن کینه‌هایی که تو دِلاشونه مثل گُل درونشون ریشه می‌زنه و تا زهرشون رو به آدما نزنن رهاشون نمی‌کنن. دیگه آبی برای حیات وجود نداره، حبیب محبت و دلخوشی‌ها از زندگی پر می‌کشه میره و توی نقطه‌ای تاریکی و داخل محدوده‌ای حصار کشیده پر از خارهایی می‌افته که نزدیک شدن بهش باعث مرگت میشه پس با زجر باید زندگی کرد. زندگی مثل زهری می‌مونه که نمی‌کشتت فقط زجرت میده، انگار طلسم شدی. حبیب دیگه دلخوشی‌های بچه‌گونه‌ای وجود نداره، به جای عروسک...

بلد نیست..... هر کس که راه و رسم دنیا را بلد نیست آشفتگی های معما را بلد نیست مرداب خواهد شد سرانجام خروشش رودی که بسترهای دریا را بلد نیست با هر تکانی برگ ها می ریزد اما پاییز انگار عاشقی ها را بلد نیست شب دامنش را می تکاند تا ببافد رویای مهتابی که رویا را بلد نیست در دام شیرِ زردِ بیشه زارِ مرگ است آهوی سرخی که تقلا را بلد نیست گم می شود در بین طوفانِ حوادث آن ناخدایی که ،خدایا، را بلد نیست از کوه مشتی کاه می ماند برایش وقتی بزرگی لفظ و معنا...