پایتخت شعر ایران

یکسری از آدم ها مظهرند ! مظهر صبر، مهربانی ، محبت ، عشق … این آدمها تعداد زیادی روی زمین ندارند محدودند و وقتی عمرشان تمام می شود غم بزرگی روی قلبِ آدم سنگینی می کند ، غمی که نمی دانی چگونه تحملش کنی ،،، سخت میگذرد انگار زمان متوقف می شود و حالا یکی از مظاهر مهربانی ِ قلبم رفت ! دارم فکر میکنم چقدر مهربانی کم دارم چقدر دلم می خواست ، هیچ وقت نرود و هیچ زمان رفتنش را نبینم … اما رفت… مراقب آدم هایِ اطرافمان باشیم مراقبِ قلبِ ، آدم های ِ اطرافمان باشیم مظاهر...

« بیهودگی» درتوانم نبود که قفس شوم و به اکراه تو را در خود اسیر کنم توانش را هم اگر داشتم؛ من برای قفس شدن آفریده نشده ام من آفریده شده ام، تا درخت شوم و تو با اختیار خودت لانه بر دستانم بسازی اکنون که انتخاب تو درخت دیگری‌ست یا شاید حتی بی خانگی و آوارگی ‌ست، درخت بودنم دیگر معنایی ندارد شاخ و برگ و سایه داشتنم نیز همینطور چرا که چشمانم جز تو کبوتری را در آسمان نمی بینند حال که نتوانستم شمیم وطن را به صبای خلت نثار کنم و از پیاله ی مهر پیکی بنوشم...

من یوللار کچمیشم بوراندا قاردا تک سنی سئومیشم ایلک باهاردا گوزلدیم من سنی بیلیرسن هاردا گوروشه گلمه دین ندن ای گوزل قدریمی بیلمه دین ندن ای گوزل سن منی سئوگینله درده سالمیسان عاغلیمی باشیمدان تامام المیسان بس نییه گلمیرسن هاردا قالمیسان یوللاردا قالیبدیر گوزوم ای گوزل داها قالماییب دیر دوزوم ای گوزل سن منه بیر پری بیر گوزل ملک من سنه وئرمیشم بیر سئون اورک بس ندن سن منه باخیردین اورکک گوناهیم واردیرسا قینا ای گوزل قییما کی اوره ییم سینا ای گوزل کونلومدن کونلونه سئوگی داشینا قویمارام کی دردی سر قالا باشینا چوخ بلالار گتیرمیسن منیم باشیما بیر کلمه...

گفتا به عمل گفتا به سخن کار حرام است... گفتا به دلیل سجده و سجاده به کام است... درد آمده از راه که شاید بنشاند هدف خود... این بار ندانسته بلا شد عهد پیمان شرف دزد... خندیدن و خنداندن گذران است و چگونه... ترسیدن و ترساندن همش خواب است بهونه... حاکم همه را حکم دهد تا مقصود نهایی..‌. عالم بشریت دگرباره نشیند تا مودود خدایی... آزمون خطا شد سبب خیر به هر ظلم و فسادی... رنجوندن معصوم به دروغ ضعف است و خامی... پیمان ملک محمدی       از قلم تا جاودانگی... با شما! انتشارات حوزه مشق با عشق...

آرامش را درون ِ خودت پیدا کن با زندگی و روزها و رویاهایِ خودت سرگرم باش آدم های اضافی را حذف کن در برابر حرفهایِ اضافه سکوت کن و بگذر از آدم ها توقع نداشته باش یا توقعت را کم کن خودت را باور کن تا به آرامشِ درونی ات برسی برای آینده ات برنامه ریزی کن هدف داشته باش از افکارمنفی دیگران ، دوری کن آرامش را در زندگی خودت پیداکن بسیاری از آدمها و زندگی ها فقط از دور زیبا هستند … آرامش را در زندگی خودت ، درون ِ خودت ، افکارِ خودت پیدا کن جای دیگری...