پایتخت شعر ایران

فکر که میکنم چشمانت مجالم نمی دهند از فکر بیرون میروم شعر نصفه نیمه ام از مغزم می پرد و قلم بی دلیل تمام میشود و دفتر خود را در مشتم مچاله، زباله می کند. از فکرم بیرون رفته ام اما چشمانت در مغزم رژه میرود و اعصابم سیگار می‌کشد؛ دود از چشمم بلند می‌شود! هر جای خانه را که راه می روم" [تو توطئه کرده ای!و من  خلع سلاحم،...! باید حضور تو را در خشت خشتِ خانه زندگی کنم...! چشمانم را که ورق میزنم در دفتر، برگ کرده ای: باید ریشه ء لعنتی ات را از درخت این دفتر...

دستم را بگیر همان دستی که برای تو در خودم خیمه زدم و سایه ام تنها همسایه من شد هنگام پگاه مسیحا ... سوگند یاد کردم که تا پایان دنیا پیرامون خویش دیوار بکشم و آن قدر بمانم تا ایوب اسطوره ها از خواب برخیزد و مدال صبر بر گردنم بیاویزد دستم را بگیر # امیر کافوری         از قلم تا جاودانگی... با شما! انتشارات حوزه مشق با عشق به کتاب و باور به استعدادهای این مرز و بوم فعالیت می‌کند. ما به جای ساختن کتاب‌های سطحی، به خلق آثار ماندگار و حمایت از نویسندگان و شاعران...

گاهی فکر میکنم کاش کسی بود که می گفت عشق برای تو بد است لیلایی ات را پریشان می کند مجنون که شوی باید تا آخر عمر با اندوهی عظیم و نهفته کنار بیایی نه تفسیر و دلیل به کارت می آید،نه لبخندهای خشک شده روی خط های لبت.. کاش کسی بود که کودک قلبم را تنبیه می کرد به وقت پا کوبیدن های پیاپی برای خواستن... کاش کسی گوش احساسم را می کشید که نرود پی قید و بندهای عاشقی... ولی می شناسم خود را همان دختر لجباز همیشه همان ایستاده بر خواسته خود ... همیشه فکر می کنم...

در رهت مانده است چشمان تَرم تا بیایی ناز باران می خرم ازدرودیوارخانه خسته ام اشک را در شعر خود می پرورم پنجره را می گشایم نیمه شب تا بدانی بی تو کم می آورم می نویسم خاطرات خویش را جای او خالیست لای دفترم زندگی را اشک می ریزم مگر گم شود بغض سکوت از حنجرم کاش برگردی ببینی عشق را لابه لای اشک های پرپرم هم برایت فرش گل گسترده ام هم نمازشکر خواندم درحرم جان فدایت می کنم درروزوصل می گشایم بر سرت بال و پرم #فاطمه_محمدحسن "بدری" 98/9/14             از قلم...