پایتخت شعر ایران

نبض قلـم دلتنگی‌ام را یاد می‌کرد تنـهایی‌ام را دفترم فریاد می کرد مهری که من آسوده بودم زیر چترش اکنون جهان دیگری بنیاد می کرد گلهای باغ آرزو افسرده بود و هر لحظه امید مرا بر باد می کرد تب کـــرده، می لرزید از سرمای آذر برگی که خود را از قفس آزاد می کرد دل می برید از شاخه‌های خشک بی جان آشفتگی ها در خزان بیداد می کرد با قرمز و زرد و طلایی خوش نشسته رنگین کمانی که زمین آباد می کرد ای کاش، این پاییز هم مثل گذشته با برگبارانش دلی را شاد می کرد مرضیه...

"برگرد" فصل من و تو، فصل قرار آمده برگرد پاییز ز نو، در بَرِ یار آمده برگرد این خسته‌ی آشفته ز بیداد خزان را جان بخش که با غصه کنار آمده برگرد اندوه، مرا بی تو به فردا نرساند خود مژده بده گو که نگار آمده برگرد با زخمه‌ی هجران به دلم زخم نزن بیش وین بغض گلو را شب تار آمده برگرد غربت، نه که درمان کند این بار، سفر را غربت زده را میل دیار آمده برگرد سوز دل من را تو بیا ساز کن امشب احساس کنم بوی بهار آمده برگرد ای یار کجایی که مرا طاقت...