پایتخت شعر ایران

شاهدی دلداده ام اما کمی عرفانی ام بی غزل ماندم ولی در سینه خود ، دیوانی ام گر چه دورم از نگاهت با پیامی دلخوشم نام زیبایت چه نقشی بسته بر پیشانی ام روح من پرواز کرده رفته سوی آسمان پای می کوبم ، گمانت مرده ام یا فانی ام بر مزارم گریه ها کردی ولی من زنده ام خون دل چون ریختی آخر مگر قربانی ام ؟ چون نترسیدی دلم را پاره کردی بی جهت من که روحم جنس اعلا مثل مه تابانی ام در موازات جهانم یک جهان دیگری ست ذره ای در کهکشانم ، نوری از کیهانی...

عمریست که از سرشت خود غمگین است از عارضه مبهم این کهنه جهان سهمگین است دیده اش تُهی ز یک خوشی فقط غم دیده از تکرار این اقبال شُوم ، حتی خودش ، شرمگین است حنانه راوند         از قلم تا جاودانگی... با شما! انتشارات حوزه مشق با عشق به کتاب و باور به استعدادهای این مرز و بوم فعالیت می‌کند. ما به جای ساختن کتاب‌های سطحی، به خلق آثار ماندگار و حمایت از نویسندگان و شاعران عزیزمان افتخار می‌کنیم. هر نقدی که از روی خیرخواهی و سازندگی باشد، گوش جان می‌سپاریم؛و با قدرت به مسیرمان ادامه...

من ...؟ همان لبخند و امید کم جانی که ادامه برای کمی زیستن ... خسته نشد از تکرار های بی تکرار ، از تاریکی های پرنور و از نور های پر از تاریکی از صدا های بی صدا و از خموشی های پر صدا خسته نشد زخمی شد و از نو ترمیم اسیر شد و از نو رها     🌹🌹🌹🌹🌹     پلک هایم را یک دم بستم ... دیار مغمومی را دیدم که از پس تاریکی های مبهمش ، زندگی های روشنی خفته بود ... زمین های خشکی را دیدم که از پسش جنگل های تن سبزی خفته...

آوای انقلاب و عشق به سرزمین   نویسنده: دکتر فردین احمدی مدیر مسئول انتشارات بین المللی حوزه مشق   سلمان هراتی، شاعری که با صدای بلندش در دهه انقلاب، دل‌های بسیاری را با کلامش تکان داد. او در تاریخ ۱ فروردین ۱۳۳۸ در روستای مرزدشت تنکابن به دنیا آمد و زندگی‌اش را به عشق و آرمان‌های انسانی اختصاص داد. در این یادداشت، به بررسی شخصیت، آثار و تأثیرات عمیق سلمان هراتی در ادبیات معاصر ایران می‌پردازیم. زندگی و تحصیلات سلمان هراتی در خانواده‌ای مذهبی و فرهنگی متولد شد. دوران ابتدایی و متوسطه را در زادگاهش گذراند و سپس به دانشسرای...

خسته ای غمزده ای مثل منی می فهمم دوست داری زِ خودت دل بکنی می فهمم زیر سنگینیِ دنیا کمرت خم نشود در تلاشی که فقط جا نزنی می فهمم نکند کودکت آزرده شود از بغضت ناگذیری که بخندی تو زنی می فهمم آنقَدَر رهگذران زخم زبانت زده اند که فقط در پیِ تنها شدنی می فهمم ظاهرا طاقتِ هر حادثه ای را داری از درونت هم اگر می شکنی می فهمم صحبت از هرچه کنی بر ضررت خواهد بود حرف داری و نباید بزنی می فهمم شکیلا اسماعیلی         از قلم تا جاودانگی... با شما! انتشارات...