پایتخت شعر ایران

به نام خالق قلم معراج فاطمه قاسمی | لیوسا ‎اولین بار که چشمانش را دیدم، انگار به عمق آسمان نگاه کرده‌ام. آرامشی در نگاهش بود که دنیای بی‌قرار من را به سکوت وادار می‌کرد. یادم می‌آید آن روز، در جمعی که همه دور هم بودند، او ساکت و خیره به گوشه‌ای نشسته بود؛ لبخندی آرام بر لب داشت، لبخندی که گویی داستانی ناگفته در خود داشت. از همان روز حس عجیبی پیدا کردم؛ احساسی که انگار در این نگاه آرام، آینده خودم را می‌دیدم. ‎دومین بار در مهمانی حاج علی دیدمش. این بار خودش به سمت من آمد و با...

من آماده کوچ تا میهنم همه شور جان و تنم تو گفتی چو ایم تو در ساحلی تو هم ای عزیزم چو من مایلی من اینک پر از غصه ها و غمم نشستم به رویا درون بلَم مگر باز یابم تو را جان من چو دلداگانت در این انجمن مرا باش گفتم تو هم مایلی ولی تو در اندیشه ساحلی من اکنون پر از غصه و ماتمم به امید شادی سر آید غمم نصرالدین خسروی           از قلم تا جاودانگی... با شما! انتشارات حوزه مشق با عشق به کتاب و باور به استعدادهای این مرز و...

غمگین گذاشتی سر خود را به نیستی چشمان آسمان، تَر ِخود را به نیستی لب بر لبم گذاشتی و بی نشان شدم دلخون نریز ، ساغر خود را به نیستی چون سکه ای که حک شده بر سنگ غم نزن روی سیاه دیگر خود را به نیستی من با توام ولی نزن اینگونه سنگ دل گوش گرفته و کر خود را به نیستی می خواهمت شبیه به یک پادشاه که داده است کل لشکر خود را به نیستی جمهوری قساوت تاریخ من شدی دادی تمام کشور خود  را به نیستی خوابم نمی برد به دل سنگ تو قسم دلتنگ می...

لرزشی افتاد در دستم/ که همچون پیر لرزانم میان بسترم هرشب /ولی باجسم بی جانم چنان زخمی به دل دارم/که دانم این دم آخر اگر مرهم نیابم من /بعید است زنده میمانم غم و اندوه من بسیار /نمیگویم‌ چه ها دیدم همین اندازه میگویم /که هرشب من پریشانم نمیخواهم کسی داند/دلیل این غم واندوه دلیل و‌علتش را هم/ خودش داند ومن دانم فقط اوهم خبر دارد/چه کرده با من مسکین که شبها تا سحرهرشب/پریشانم و‌گریانم چه کرده با من آن رفته/که اینگونه شده حالم که بعد ازآن جفای او/اسیر درد و هجرانم ✍️ابراهیم نعامی         از قلم...