پایتخت شعر ایران

نم اشکی چکیده از ابر و غوغای چشمان پاییز پاییز بود پاییز رنگ‌دانه‌های آتشین زیر پوست فصل پاییز حسی شاعرانه و گنگ مورموروار جا خوش می‌کند جان بی‌تاب درخت برگ‌هایش را بدرقه می‌کند چراغ تخیل شاعرانه در غبار سردی سو‌سو می‌زند نم اشکی چکیده از ابر و غوغای چشمان پاییز پاییز بود پاییز رنگ‌دانه‌های آتشین سایه‌های کم رنگ طبیعت یکی از رو یکی از زیر خاطره می‌بافند حرارت بی رمق شب در سکوت پر هیاهو دست در گردن سرمای زیر پوستی می‌اندازد نم اشکی چکیده از ابر و غوغای چشمان پاییز پاییز بود پاییز رنگ‌دانه‌های آتشین نگاهم خیره به برگی...

بیا مرور کنیم آخرین فصل درد و رنج را ... ورق بزنیم و ببینیم کجای معادلات حساب و هندسه را اشتباه آمده ایم؛ معلم اشتباه درس داد یا ما اشتباه درک کردیم.. بیا مثلثات چشمان هم را محک بزنیم؛ من چشمانم دو تاست و توام دو تا پس چرا تابعی از چهار شده مثلثاتمان؟! یعنی معلم اشتباه درس داده؟! خودمان گیج خواب خیال بوده ایم؟! نمیدانم!‌ کجای یادگیری مان اشتباه بوده که خطوط ریزی لابه لای پیشانی راس فیثاغورسمان، سی را به توان دو نرسانده.. شاید این سری، باید مجددا حل کنیم و به جواب برسیم.. اما به نظرم خودمان...

☆فصل دلبری☆ باز هم پاییز رسید فصل عاشقان عاشقانی که در هجوم ِ خش خش ِ جمعیت ِ برگ ها قدم ها را به سخره می گیرند فصل روزهای کوتاه شب های بلند ِ سکوت شب های یادآور واهمه ها دلتنگی ها دغدغه ها پاییز شروع دیگری ست فصل دلبری ها دلگیری های آسمان رنگارنگ و یاقوت های سرخینه اش پاییز فصل سوغات تفکر است برای هر چیز... مریم مصطفی مروی         از قلم تا جاودانگی... با شما! انتشارات حوزه مشق با عشق به کتاب و باور به استعدادهای این مرز و بوم فعالیت می‌کند. ما به...

« بیا یکی از «یک دیگر» باشیم» باد ناجوانمردانه به روز شبیخون زد و کلماتِ زیادی خونین شدند درخت‌ها خودباوری خود را از دست دادند و شهر درمعصومیت خودش کُشته شد! درآن سوی خیابان بیابانی مجروح شد و دشت برشانه مرگ به سوی گورستان تشییع شد حالا من مانده‌ام وزمستانی پُرشور که شورها را می‌نوازد پائیزی دل انگیز که برگونه ی باد می‌وزد و می‌نوازد موسیقی انگشت‌هایی را که مُشت خود را گُم کرده‌اند و تو استعاره‌ای از یک مجاز که ردظهرِ حقیقت چه بی صبرانه درطلوع خود غروب می‌کند چه خاموش مثلِ فراموشی سنگ با جوانه‌های فروردین خوش آهنگ...