اثری از نازنین عالی پور از نویسندگان انتشارات حوزه مشق
بال سیاه و رویاهایی را که خود آن ها با حرف هایشان در کودکی به ما داده بودند.. با گفتن: تو هر آنچه که بخواهی، می توانی باشی... از ما به طرز بی رحمانه ای گرفتند و گفتند: که ما ،با بال های خودمان زیبا نیستیم.. و بال هایی را که خودشان در کودکی برای خود کشیده بودند و بنا بر هر دلیلی ،هیچگاه، بازشان نکردند.. را به ما دادند... و ما.. باید رویاهای کودکی آنان را زندگی می کردیم،بی آنکه مهم باشد ،ما نیز رویاهایی داشته ایم.. چشم هایشان ،آینده ای را که می توانستند داشته باشند و نداشتند...