پایتخت شعر ایران

برایم بنویس . . . بنویس که از غم دوری به ستوه آمده‌ای، بنویس که حال شمعدانی‌های ایوان خوب نیست، زبان بچرخان و بگو که این روز‌ها با سکوت خو گرفته‌ای، بگو که دیگر شانه‌هایت تحمل درد‌‌ را ندارد. غم‌هایت را به زبان بیاور. بگو که خدای قصه تو هم سر میز دیگریست، که برایت هیچ فرقی نمی‌کند بهار باشد یا پاییز، بگو که خزان شده‌ای؛ قبل از آنکه فصل خزان شود. حرف بزن . . . این سکوت لعنتی یک روز تمامت می‌کند! برایم بنویس قبل از آن که تمام شوی، قبل از آن که تمام شوم. #مریم_عباسی  ...

وقتی که دستای تو یادش نیست موهامو از کی بپرسم رد پای عشق و رویامو اونقدر دورم از تو که اصلا حواست نیست با کی قرار سر کنم امروز و فردا مو با غصه هام هر روز می جنگم تو تابوتی که با تو عمری تو حصارش زندگی کردم انکار لازم نیست برو از خونمون اما من با تو و خندیدنات دیوونگی کردم از آخرین قولت نمی خوام صحبتی باشه این اولین باره که حرف من سر جاشه محکم خودم رو توی آغوش خودم برم شاید که تنها موندم تقدیر من باشه لعنت به هر چی خاطره لعنت به آینده...

صدای لطیف غزل و ترانه، شاعر بی‌همتای عشق و اندوه   نویسنده: دکتر فردین احمدی مدیر مسئول انتشارات بین المللی حوزه مشق رهی معیری، با نام اصلی محمدحسن معیری، در میان غزلسرایان و ترانه‌پردازان ایران زمین، جایگاه ویژه‌ای دارد. او نه تنها در سرودن اشعار عاشقانه و دل‌انگیز، بلکه در خلق تصنیف‌های ماندگاری که با روح موسیقی ایرانی درآمیخته، نام خود را جاودانه کرده است. در یادداشت پیش‌رو، به زندگی، آثار و اندیشه‌های این شاعر برجسته پرداخته و از زوایایی به او می‌نگریم که شاید کمتر مورد توجه بوده است. تولد در خانواده‌ای اهل هنر رهی معیری در 10 اردیبهشت...