پایتخت شعر ایران

دیگر اهمیتی ندارد؛ کجا هست و چه میکند.. زمانی به خاطر ترک خوردن پوست دستش، دنیا را به آتش می‌کشیدم اما حال مهم نیست کجاست و چه میکند.. مادامیکه پایش میلغزید و اندر خم کوچه ی تنهایی، آواز سر میداد دلم میخواست صدایش را قاب بگیرم و بزنم سینه ی دیوار به پاس اینکه فقط خوانده برای معشوقه اش؛ اما حال حاضر نیستم حتی بدانم صدایش، بالا می آید یا نه .. اصلا توان نفس کشیدن دارد یا نه..دیگر اهمیتی ندارد ... دنیایی را پشت پا زدم تا پشتش بمانم و بماند، اما حال حتی نمیخواهم بدانم دنیایی دارد یا...

منم فرزند ایران به نام ایزد منان تمام روز درمعدن تلاش کردید وخسته شدین و روز، وشب از زنانتون ، وبچه هاتون دوربودین، چه زحمت هایی که برای ساخت معدن انجام دادید سخت است برای همسرانتون وبچه هاتون که دیگر آن هارا نمی بینید من برای ایرانم ناراحت هستم که چه بزرگوارانی از دست می روند و جان می دهند و پرپر می شوندبرای مادر ، و پدر سخت است که بچه اش رابامشقت بزرگ کند بعد ببیند فرزند جوانش جلوی خودش پرپرمی شوند واقعا سخت است غم از دست دادن شما بزرگواران ملت ایران را داغدار کرده است. تسلیت...