پایتخت شعر ایران

نام شعر: فراق وقتی که بابا سنگ ها را به دوش می کشید درون خانه حتماً کسی ناله ی خاموش می کشید اول مهر جای بابا نقطه چین باشد و خالی معلم برای هر نقطه به جای نان آغوش می کشید درون شعر افتاده ام و جای دگر نیست مرا صدای درد از تونل های طبس خروش می کشید مثل آن کودک که درس انشایش بیست بود برای تکلیف انشای خود پدری کفن پوش می کشید همیشه از فراق،گلایه داشتم ولی این بار آیا کسی برای کودک فراق را به دوش می کشید؟ ✍شاعر: مسعود آزادبخت دوم مهر سال هزار...