پایتخت شعر ایران

صدای زخم‌های جامعه و راوی رنج‌های انسان نویسنده: دکتر فردین احمدی مدیر مسئول انتشارات بین المللی حوزه مشق احمد محمود، نویسنده‌ای که با قلم شگفت‌انگیز و دید اجتماعی عمیق خود، همواره نقشی برجسته در ادبیات معاصر ایران ایفا کرده است، کسی است که زندگی‌اش با واقعیت‌های تلخ و سخت جامعه‌ای پیوند خورده که در آستانه تحولات عظیم تاریخی و اجتماعی قرار داشت. نوشتن درباره‌ی احمد محمود به معنای روایت سرنوشت انسان‌هایی است که در میان خشم، فقر، و امیدهای گمشده دست‌وپنجه نرم می‌کردند؛ انسان‌هایی که خود محمود هم از دل همان‌ها بیرون آمده بود. احمد محمود: نویسنده‌ای برخاسته از متن...

بگذریم، از آنچه قبلا تا همین حالا گذشت هر چه بود، اما به سختی آخرش بر ما گذشت آخرش از ما گذشت و گرچه عادت کرده ایم زندگی ما را حسابی خسته کرد، اما گذشت زندگی قدر پشیزی هم نمی‌ارزد که هیچ عمر ده بالای پایین تا ده بالا گذشت رد شده سال هزار و سیصد و عمری از آن در همان سن جوانی، پیری بابا گذشت یک نفر پیدا نشد حتی مداوایش کند گریه کردم آنقدر آب از سر دریا گذشت بخت بد از روز اول نقشه هایش را کشید از همه بابا در آمد، بی پدر سن تا...

شاید اگر کمی صبر کرده بودی من هم باب دلت میشدم اوضاع بهتر میشد و شبیه آرزوهایت میشدم شاید اگر مانده بودی به هر لحظه ی احساسی اشک گوشه ی چشمانم نمی نشست از کنار تو بودن مغرور میشدم به خودم میبالیدم از پاییز و غروبای دلگیرش نمیترسیدم شاید اگر دلت با من بود میماندی و پابه پای من آن روزهای لعنتی را سر میکردیم گفته بودم این شب موندگار نیست ماه را به صورت ماهت دادم و دل در گرو طلوع سپرده ام بگذار سپیده را دست در دستانت به تماشا بنشینم دستانم را درین شب تاریک رها نکن...